Els' Wandelverslagen
Verslag van de GR 5, vanaf 2003.
Toen wij op 19 oktober 2002 op de St. Pietersberg aankwamen bij het eindpunt van het Pieterpad, zagen wij een hoop keien en een soort gedenksteen opzij van het pad. Was hier het eindpunt? Ja, dat was het. Maar het pad houdt niet op! Nice 2512 km, staat er op de steen. Je kunt gewoon doorlopen. Dat deden we dan ook, maar niet meteen.
In mei 2003 zijn we gestart. We trokken er één of twee keer per jaar op uit om een aantal etappes te lopen. We zouden wel zien hoever we kwamen. "Het moet wel leuk blijven", zeiden we. Ervaring met bergwandelen hadden we hoegenaamd niet, dus zouden we ooit in staat zijn de Alpen te bedwingen? Maar eenmaal begonnen kregen we de smaak al heel snel te pakken. Het is natuurlijk een machtig project, bijna 2000 km van Zuid-Nederland tot aan de Middellandse Zee, te voet. Ieder jaar weer een stukje verder, ieder jaar weer mooie verhalen en prachtige foto's. Nu we (bijna) klaar zijn komen de herinneringen boven. We voelen nu al een soort van weemoed, het is klaar. Nou ja, op dat gaatje na dan, dat eigenlijk nog wel een keer dichtgelopen moet worden. Want in juli 2015 was het zo warm in de zuidelijke Alpen dat we een stukje hebben moeten overslaan.
Maar genoten hebben we, 13 jaar lang. Van de Ardennen en Luxemburg, soms pittig stijgen en dalen, waar we beekjes en zijdalen leerden "dwarsen". En de Vogezen, waar de stijgingspercentages al flauwe voorbodes van de Alpen waren. Al was dit nog geen hooggebergte, er moest hier toch af en toe stevig geklommen en ook weer afgedaald worden. Soms was het afzien, vooral als het regende, de paadjes
modderig waren en het uitzicht in wolken gehuld. Op zulke momenten vroegen we ons wel eens af waar we het eigenlijk voor deden en of het echt wel zo leuk was om hier te wandelen. Maar het landschap was zo prachtig en bij goed weer, en dat hadden we meestal, de vergezichten vaak magnifique. Vooral het stuk over de hoogste toppen van de Vogezen was geweldig mooi! Dat was echt genieten. In de meivakantie van 2008 liepen we daar bij prachtig weer zes dagen aan één stuk. In twee vakanties in 2009 hebben we daarna het hele traject door de Jura verder gelopen. Bij het Meer van Genève hadden we zicht op de machtige Alpen aan de overkant.
In 2010 startten we in Thonon-les-Bains. Zes jaren deden we over het Alpentraject. Lopen in de Alpen was op geen enkele manier te vergelijken met het wandelen wat we tot dan toe deden. Zoveel zwaarder, lange stukken steil stijgen en dalen, geklauter over rotsblokken langs steile hellingen. Maar ook: wandelen door de schitterend bloeiende Alpenweiden, steenbokken en bergmarmotten, adembenemende vergezichten. Wat was het er mooi toen we er liepen! Een paar keer is het moment om af te haken dichtbij geweest, want "het moest wel leuk blijven". Maar we kwamen Nice steeds nader, het einddoel dat toch wel bereikt moest worden. Dus liepen we door, en meestal, na een goede maaltijd bij goed gezelschap en een goede nachtrust zagen we de lol weer en was er geen sprake meer van stoppen.
Het was een avontuur, deze GR 5. Zoveel ervaringen: de mensen die we ontmoetten, zelfs vrienden die we onderweg maakten, de organisatie van verblijf, van vervoer, het liften. We zullen het gaan missen, denk ik. Nou ja, nog even dat ene gaatje dichtlopen, in 2016 hopelijk, en dan sluiten we het echt af. En hierna? We willen in ieder geval het Nederlandse en Vlaamse gedeelte van de GR 5 nog lopen: van Hoek van Holland naar de St. Pietersberg. En verder weten we het nog niet. Er zijn zo veel wandelgebieden. We zullen zeker lange afstanden blijven wandelen, maar zo'n jarenlang project als de GR 5? Waarschijnlijk niet.
LAW's in Nederland
Streekpaden
LAW's
Drents Landschap
LAW's
België/Luxemburg/Frankrijk
Overig