Els' Wandelverslagen

Verslag van de GR 5, vanaf 2003.

Dan gaan we op pad; we blijven niet te lang hangen, want we hebben een flink stuk voor de boeg. Tot aan Fessevillers, zo’n 16 km verder, is de route gewijzigd ten opzichte van de beschrijving in het boekje. De route is goed gemarkeerd, bovendien hebben we het kaartje met de gewijzigde route van internet gedownload. We gaan eerst een stukje omhoog (langs de camping, we zien ons tentje staan!), een pad door het bos boven het dal van de Doubs.

Volgende

Naar boven

Mei 2009

Vorige

We hebben twee weken vakantie en gaan weer een stukje verder lopen over de GR 5. Zondag 17 mei zijn we vertrokken, bij Hoogeveen de grens over en door Duitsland via de rechter Rijnoever gereden tot we bij Mulhouse de Franse grens over gaan, een vlotte route. We hebben ons tentje vlak aan de rivier de Doubs opgezet op de camping van St.-Hippolyte. Maandag verkennen we de route wat, kijken we waar we de auto het beste kunnen parkeren en waar we gaan liften. Het was de bedoeling geweest een hotel in St.-Hip te nemen, dan een driedaagse trektocht te maken naar Villers-le-Lac, tijdens een rustdag de auto te verplaatsen naar Pontarlier en dan nog eens drie dagen lopen. Maar omdat de hotels in Villers vol zijn hebben we de plannen omgegooid: we zetten de auto in Villers en liften terug naar St.-Hip. De plannen blijken later deze week sowieso helemaal anders te worden …

We staan vroeg op. Het is nog koud en heel vochtig vanwege de regen van zondag- op maandagnacht. Bewolking hangt laag in het dal. Hoewel we gisteravond zoveel mogelijk hebben klaargezet, kost de voorbereiding ons toch meer tijd dan we gewild hadden en vertrekken we pas om half 9. We hebben gisteren de campingbaas, die maar een paar uur per dag aanwezig is, niet meer getroffen, dus we laten een briefje in de tent achter voor het geval iemand zich gaat afvragen waar we uithangen. We rijden in drie kwartier naar Morteau, waar we de auto op een parkeerplaats zetten. De liftplek is hier dichtbij. In tegenstelling tot wat we gewend zijn, wil het liften hier niet zo lukken. Er is verkeer genoeg, maar niemand stopt. Pas na bijna drie kwartier neemt iemand ons mee: een oudere man die wel in is voor een praatje. Hij moet naar Maîche, een stadje 11 km voor St.-Hip, en hij zet ons keurig af een eindje voorbij het centrum in de goede richting. Ook hier duurt het weer even, maar dan stopt een Spaanse zakenman onderweg naar Montbéliard. Hij spreekt weinig Frans en geen Engels, dus blijft de conversatie beperkt tot ‘waar kom je vandaan’ en ‘waar ga je naar toe’. Maar hij brengt ons netjes in St.-Hip (376 m), waar we om kwart voor 11 aankomen. We beginnen met een kop koffie op een terras. Het is al warm geworden, de fleece jacks en broekspijpen gaan in de rugzak.

Prima gegeten gisteravond en goed geslapen. Na het ontbijt vertrekken we om ongeveer kwart over 9. Eerst dalen we fors af naar het centrum van het dorp aan de Doubs (510 m). Beneden bij de brug is een restaurant met een terras aan de rivier, waar we even een kop koffie drinken. We slaan een lunchpakket in bij de buurtsuper en om een uur of 10 gaan we dan echt op pad. Het is al weer warm.

We lopen vandaag helemaal langs de Doubs. Over dan weer smalle, dan weer wat bredere paden, soms vlak langs de rivier en dan weer meters, soms zelfs tientallen meters, erboven. Het is erg mooi. Tussen de rotswanden stroomt de Doubs op sommige stukken rustig spiegelend, maar op veel andere plaatsen met veel lawaai in stroomversnellingen tussen de rotsblokken door.

Er bloeien allerlei prachtige bloemen langs de Doubs en in het bos. Ook erg veel daslook. Ik heb thuis een paar bosjes in de tuin, grappig plantje, dat geurt naar uien. Maar met de hoeveelheden die er hier staan gaat de uienlucht ons uiteindelijk wel een beetje tegenstaan.

Ondanks de mooie route loop ik niet zo lekker vandaag. Ik heb gisteren op mijn hielen een paar blaren gekregen bij het stijgen, waarschijnlijk door nieuwe binnenzolen, waardoor de stand van mijn voeten iets veranderd is. Ik had mijn hielen gisteren wel afgeplakt, maar dat heeft toch niet afdoende geholpen. En doordat je het lopen aanpast, gaan mijn spieren natuurlijk ook protesteren. Maar goed, gewoon doorlopen, vandaag de boel nog extra dik en stevig afgeplakt en de oude zooltjes (‘k had ze uit voorzorg bij me) er weer in. Bij een elektriciteitscentrale is een omleiding vanwege werkzaamheden. Het staat wel goed aangegeven: we worden een eind naar boven gestuurd, van de Doubs af, via een smal paadje dat steeds beroerder wordt. Op het laatst moeten we steil omhoog over rotsen klauteren, we zien haast geen pad meer, bepaald geen pretje. Het pad naar beneden is gelukkig beter te belopen, maar deze hele omleiding kost ons toch wel veel tijd en energie. De beroemde Échelles de la mort moeten ergens in het groen verscholen zijn geweest. Wij hebben ze niet gezien. Om 18 uur zijn we bij hotel La Rasse, eindpunt van de etappe. Het hotel is dicht vandaag, ik heb een kamer geboekt aan de overkant van de rivier, in Zwitserland, bij Auberge Maison Monsieur, een kilometer verderop. De eigenaar van La Rasse zit overigens buiten en we kunnen hier nog wel even onze waterflessen bijvullen, want die waren leeg en we hebben dorst. Dan nog 20 minuten over de (drukke, heel veel Fransen werken in Zwitserland) weg naar het hotel. We worden hartelijk ontvangen en hebben een eenvoudige maar nette kamer. Douche en wc op de gang, maar dat vinden wij prima. ‘k Heb wel een rollator nodig onderhand. ’s Avonds eten we forel op het terras aan de rivier, die hier weer breed en rustig is. Heerlijk, het vergoedt veel.

Dan weer omlaag om bij Soulce-Cernay de rivier over te steken. Aan de overkant weer direct omhoog. Zo blijven we stijgen tot uiteindelijk 970 m. Oef, we zijn het niet meer gewend en het is warm. Onze waterflessen gaan snel leeg en we laten ze onderweg bijvullen bij een boerderij. Het landschap is prachtig. Boerenland met glooiende en bloeiende weiden en enorme boerderijen.

Dinsdag 19 mei

St.-Hippolyte – Goumois  23 km (waarschijnlijk ± 2 km meer)

Het restaurant in Fessevillers is tijdelijk (?) gesloten. Hier dus geen kleine rustpauze met een koel glas ijsthee. Opnieuw vragen we een bewoonster onze waterflessen bij te vullen. En dat terwijl we toch altijd al 2 liter bij ons hebben. Maar het gaat hard vandaag. Dan lopen we flink door, het is niet zo vroeg meer. Gelukkig lopen we vandaag vrij veel over asfalt, dan schiet meer op. Voorbij het gehuchtje Urtière, wat traditionele boerderijen en een kerkje in het bos, begint de afdaling naar Goumois. Ons hotel Taillard ligt nog vrij hoog net aan het begin van het dorp. Een vrij chique hotel, Logis de France, geclassificeerd met drie schoorstenen. Het is 19 uur als we arriveren. We hebben een comfortabele kamer met een bad, waar we voor het eten even heerlijk induiken.

Saint-Hippolyte.

Bij Soulce-Cernay.

Wasplaats in Courtefontaine.

Fessevillers.

Urtière.

Uitzicht uit hotelkamer.

Daslook!