Vic-sur-Seille - St. Quirin

Els' Wandelverslagen

Verslag van de GR 5, vanaf 2003.

Gisteravond kwamen onze collega-wandelaars van zaterdagmorgen, Carol en Bea Bastings, de camping op wandelen om hier te overnachten. We brengen een genoeglijke avond met elkaar door, veel gezamenlijke ervaringen. Vanmorgen is campingbuurman Danny zo aardig ons naar Assenoncourt te brengen, geen liftperikelen vandaag. Na het afscheid van Carol en Bea met foto's en veel goede wensen vertrekken we. Het is weer een redelijk vlakke etappe. Het landschap licht heuvelachtig. We passeren vandaag ook een aantal meren, vroeger visvijvers, nu vogelparadijzen en watersportgebied. We lopen lekker, geen blaren; Bertus heeft z'n oude schoenen aan. Op het terras van Auberge Ferme Les Bachats kunnen we volgens het boekje onze broodjes opeten mits consumptie. Omdat het vrij fris is, hebben we daar wel zin in.

Naar boven

Zaterdag 19 augustus 2006

Vic-sur-Seille - Assenoncourt 23,4 km

Maandag 21 augustus

Assenoncourt - Gondrexange 20 km

Dinsdag 22 augustus

Gondrexange - St. Quirin 18 km

Na een dag of 10 aan de Franse zuidkust is de 2e helft van onze vakantie bestemd voor de GR5. We staan met de tent op camping Les Mouettes in Gondrexange. Het is vandaag mooi weer en we zijn al vroeg in Assenoncourt om van daaruit te liften naar Vic. Maar het is maar een klein dorpje en verkeer is er nauwelijks. Na ruim een half uur proberen we het 5 km verderop in een dorpje langs de hoofdweg. Vanmiddag zien we dan wel verder. Hier wel verkeer, maar stoppen doen ze niet. Als we bijna moeten besluiten het op te geven omdat het te laat wordt, stopt er toch een auto en de jongeman brengt ons tot in Vic. Onze eerste gang is natuurlijk naar een terrasje voor een kop koffie. Hier blijkt nog een GR5-stel te zitten, ook Nederlanders. Voor het eerst in 2 jaar dat we mede-randonneurs tegenkomen. Zij maken een trektocht van een week, hebben grote rugzakken met o.a. een trekkerstentje bij zich. Na het uitwisselen van website-adressen gaan we op pad, want het is al niet vroeg meer. We lopen veel op asfalt en dat schiet flink op. In Marsal (na 5 km) blijkt Bertus blaren te hebben. Nieuwe schoenen en niet ingelopen (geen tijd gehad eerder schoenen te kopen), dat is vragen om moeilijkheden. Stom ja, hij roept het zelf het hardst. We plakken de boel af en hopen er het beste van.

Opnieuw zorgt buurman Danny voor vervoer - samen met Bertus brengt hij onze auto naar St. Quirin -, zodat we om een uur of 10 vanaf de camping kunnen vertrekken. Het is fris en bewolkt, maar droog. Het eerste stuk lopen we nog door de Lotharingse heuvels, rustig en weinig spectaculair. Af en toe doemen de toppen van de Vogezen opeens op; stap voor stap komen we dichterbij. In het dorpje Niderhoff is ons een restaurant beloofd en we hebben wel zin in een salade, maar helaas is alles dicht. Dan maar weer picknicken even verderop in een weitje en heerlijk even gestrekt in de zon, die intussen is gaan schijnen. Het landschap verandert, meer en meer naaldbossen zijn te zien. Veel huizen zijn hier in pastelkleuren geverfd, zoals in de Elzas. In Lotharingen is het allemaal wat grauw. Indrukwekkend is vlak voor St. Quirin een stuk door de decemberstorm van 1999 verminkt bos. De inmiddels door weer en wind gebleekte onderstammen staan er nog, allemaal scheef naar het oosten gericht.

Na Marsal volgt een lang recht stuk naar Blanche-Église, een typisch traditioneel Lotharings dorp zoals we hier zoveel zien: de huizen aan elkaar, ver naar achteren geplaatst en met grote schuurdeuren aan de straatkant. Nog niet zo lang geleden lagen hier de mestvaalten voor de deur. Nu wordt menig huis opgesierd met prachtige kleurige bloembakken. Na een stuk door het bos, waar het gelukkig meevalt met de modder en deels over asfalt, komen we bij het Étang de Lindre, wat we alleen van een afstandje zien, omdat de uitlopers waar we langs lopen droog staan. Inmiddels is de bewolking toegenomen en begint het wat te druppelen. Als we in Assenoncourt aankomen gaat het harder regenen en gaan we eerst maar eens in een bushokje zitten en nadenken over hoe nu verder. Dit is ons eindpunt voor vandaag, maar de auto staat 5 km verderop. Verder lopen willen we niet. Bertus heeft erg last van z'n voeten en ik vind ruim 23 km ook wel voldoende. Er is ook nu weer nauwelijks verkeer. Toevallig stopt er dan een man in de buurt aan wie wij vragen of hij een telefoonnummer van een taxi heeft. Hij wil ons er wel even heenrijden, het is maar een klein eindje. Hoezo zouden Fransen niet vriendelijk en behulpzaam zijn?! Hij heeft een piepklein Peugeotje zonder achterbank, dus vouwt Bertus zich op in de achterbak naast een pruimentaart. En zo staan we even later bij onze auto en nog een kwartiertje later weer bij de tent. Morgen wordt een rustdag.

Dan volgt een stuk door het bos, waar we verschillende keren uitlopers van het Étang du Stock oversteken. De laatste 5 km volgen we het Canal des Houillères de la Sarre en het Marne-Rijnkanaal. Beide zijn dwars door de meren aangelegd. Aan weerszijden jaagpaden en hoge dijken en dan, op een veel hoger niveau, het meer. Heel merkwaardig. We krijgen een buitje over ons heen, en als we even later de camping oplopen barst er nog een bui los.

Het kost wel wat moeite een kop koffie te krijgen, want de boel lijkt uitgestorven, alleen de hond merkt ons op. Uiteindelijk komt ook de uitbater te voorschijn, die gastvrij een kan koffie en 2 grote koppen op het overdekte terras tussen het drogende wasgoed voor ons neerzet. Eigenlijk is het alleen een gastenverblijf, maar ook wandelaars zijn welkom. Hij heeft ogenblikkelijk door dat wij Nederlanders zijn, want “alleen Nederlanders en Vlamingen lopen de GR5. Fransen stappen liever in de auto”. Dat dachten wij nou ook al.

Bij St. Quirin via een steil smal paadje het dal in en dan eindigen we deze etappe met een bezoek aan de barokke kerk van het stadje. In het gastenboek zien we dat Bea en Carol dat gisteren ook deden.