Gilsdorf - Grevenmacher

Els' Wandelverslagen

Verslag van de GR 5, vanaf 2003.

Omdat er vandaag maar één bus van Echternach naar Beaufort gaat en wel om 18.15 uur, rijden we 's morgens met de auto naar Beaufort en starten we zo de etappe. Het eerste uur lopen we door het prachtige dal van de Haupeschbaach, een snelstromend beekje dat zich tussen grote rotsblokken door een weg naar beneden baant.

Naar boven

Zaterdag 21 augustus 2004

Gilsdorf - Beaufort 15 km

Zondag 22 augustus

Beaufort - Echternach 16 km

Maandag 23 augustus

Echternach - Moersdorf 19 km

Ook nu weer per bus van Grevenmacher naar Moersdorf. Daar willen we ter ere van Bertus' verjaardag de etappe met 'Kaffee und Kuchen', zoals een reclamebord bij een hotel meldt, beginnen, maar alles is nog dicht. Jammer, dan maar direct lopen. Het gaat meteen weer omhoog en even verder verspillen we veel tijd en energie dankzij een halfslachtige routewijziging: bordjes aan palen zijn vervangen, maar de geverfde gele rechthoeken die we hier volgen niet. M.a.w.: als we anders dan de beschrijving via een glibberig rotspaadje omhoog gestuurd zijn en we vervolgens geen gele markering meer zien, denken we dat we fout zitten en gaan we terug. Bordje wijst toch echt die kant uit, maar ik pieker er niet over weer terug omhoog te gaan en we nemen de oude route over de weg volgens het boekje. Verwarring ten top als we dan gewoon weer gele markeringen tegen komen.Een eind verder komen we ook weer bordjes tegen en zitten we weer op de route. Ik zou zeggen: als je de route wijzigt, doe het dan goed. Dit geeft veel ergernis. Later merken we ook bij andere wijzigingen dat de markeringen summier zijn, alleen zijn deze door andere GR-wandelaars al beschreven en dan weet je dat het klopt. Na deze vervelende start vorderen we verder lekker, al merk ik wel dat ik inmiddels drie dagen lopen in de benen heb zitten. Het is mooi weer geworden, één keer moet de poncho even aan. De route is wat afwisselender dan de afgelopen dagen, niet alleen maar bospaadjes, maar ook landweggetjes door de heuvels. We zien ook de eerste wijngaarden van de Luxemburgse Moezelwijnen. Het landschap en ook onze route worden hier gedomineerd door de snelweg Trier - Luxemburg, waar we verschillende keren overheen of onderdoor gaan. Lunchen doen we in het gras aan de oever van de Sûre vlak voor Wasserbillig. Hier kunnen we even lekker gestrekt. Weer verderop in een bos passeren we een grote alleenstaande villa, als (komt het door mijn knalrode poncho die ik net aan heb?) daar het alarm begint te loeien. Er gebeurt verder niets, geen Luxemburgse gendarme achter ons aan. Is dat even de argeloze wandelaar de stuipen op het lijf jagen. Om een uur of 5 arriveren we in Grevenmacher. Terug naar de tent en de volgende dag naar Nederland. Tot volgend jaar!

Na onze vakantie in Italië, samen met Willemijn en Bart, gaan we nog een paar etappes GR5 lopen. Willemijn is al eerder in Verona op de trein gestapt, Bart hebben we donderdag in Maastricht op de trein naar huis gezet, waarna wij naar Luxemburg zijn gereden en onze tent op een camping in Berdorf hebben opgezet. Vrijdag, rustdag na 2 dagen door half Europa crossen, verkennen we vast de mogelijkheden ons per openbaar vervoer te verplaatsen. Die zijn vanuit Beaufort niet bepaald talrijk. Om half 9 gaat er een bus naar Diekirch en die nemen we dus ook, zijn we lekker vroeg. We worden deze ochtend wakker met regen, maar als we vertrekken is het droog, al ziet het wel grijs. Nog voor we in Diekirch zijn plenst het. In Diekirch nemen we dan ook een bus naar Gilsdorf en om half 10 stappen we uit bij de brug over de Sûre waar we in mei gestopt zijn. Het café daar blijkt helaas dicht wegens 'congé' en ook in het dorp Gilsdorf is alles dicht. Dan maar poncho's aan en gewoon lopen, verstand op nul, blik anderhalve meter naar voren. Het boekje Traject Luxemburg - Lotharingen is in herdruk en hebben we niet weten te bemachtigen, maar we hebben van een collega GR5-wandelaar met een eigen wandelsite kopieën gekregen. Lang leve het Internet! De etappe begint natuurlijk weer met een stevig klimmetje het dal uit, maar daarna duiken we het bos in en hebben we minder last van de regen. Het is wel weer een mooie etappe, afwisselend bos en open veld. Het wordt gelukkig ook wat droger, al blijft de poncho aan, ook al vanwege de koude wind. Is het hier ooit wel eens mooi weer?! In Eppeldorf eten we onze boterhammen op in een bushokje. Het laatste stuk gaat door het mooie valleitje van de Huschbaach. Hier zien we de eerste bizarre rotsformaties, die zo typerend zijn voor dit gebied, het zogenaamde Petite Suisse Luxembourgeoise. Als we Beaufort bereiken passeren we de Auberge Rustique, waar we voor het raam “koffie is bruin” en “GR5-wandelaars welkom” lezen. Dat laten we ons geen twee keer zeggen. We zijn wel toe aan een bakkie en nemen er in de gezellige gelagkamer een verrukkelijke punt huisgemaakte appeltaart bij. Al snel zijn we daarna bij de burchtruïne van Beaufort. We hebben royaal de tijd om deze te bekijken. Als we teruglopen naar de auto, valt er nog even een plensbui, maar daarna begint het op te klaren. Nu maar hopen dat het weer morgen beter is.

We waren van plan vroeg op te staan, maar regen zette ons op het verkeerde been. “Dan maar een rustdag,” mompelde Bertus en draaide zich nog eens om. Maar even later werd het droog en er waren opklaringen in aantocht, dus toch maar het bed uit. Uiteindelijk vertrekken we een uurtje later dan gepland per bus uit Moersdorf. In Echternach beginnen we met een kop koffie op een terras op de Marktplatz (vergeven van de wespen) en om elf uur gaan we op pad. Tot aan Rosport lopen we nog steeds langs en tussen rotsformaties, maar daarna wordt het landschap wat minder spectaculair. Wel mooi!

Dinsdag 24 augustus

Moersdorf - Grevenmacher 19,5 km

Bij Grundhof drinken we koffie op camping Zelig. Dan gaat het weer omhoog, een pittige klim, tot aan uitzichtspunt Kasselt (niet dus, bomen!) We blijven in het bos en wandelen langs de indrukwekkende rotsformaties van de Sieweschloeff. Veel wandelpaden zijn hier uitgezet, met trappen tussen de rotsen door. Ook wij moeten voortdurend over trappen omhoog en omlaag. Erg opschieten doen we niet; er is veel te zien. Verscheidene klimmers hangen tegen de loodrechte rotswanden aan, zij liever dan ik. Voorbij Berdorf duiken we opnieuw het bos en de rotsen in. Het wordt wel wat overdadig. De rotskloof Perekop, aan de weg gelegen en dus druk bezocht, laten we voor wat hij is.

Het is gelukkig goed weer geworden, vrij warm zelfs. Er valt een regenbui als we in het bos lopen, daar hebben we geen last van. De Luxemburgse routebedenkers scheppen er genoegen in de wandelaar elke kloof, zijdalletje, valleitje in te jagen. Een weidse blik is ons soms heel even toegestaan, maar dan worden we weer via nekbrekende, glibberige trappetjes en rots- en boomwortelpaadjes naar beneden het bos ingestuurd om weer eens een beekje te dwarsen. En dan weer op dezelfde manier omhoog natuurlijk. Een veredeld soort pretpark eigenlijk, voor wie ervan houdt. Maar het schiet niet echt op als je ooit in Nice wilt geraken. Toch nemen we even de tijd om in Girsterklaus het verstilde Romaanse kerkje te bekijken. Ook het laatste stuk tot aan Moersdorf schiet niet zo op, maar dat komt door de vele dikke, rijpe bramen die langs het pad hangen. Je kunt niet bij elke braam stoppen, maar we snoepen er behoorlijk van. Tot slot lopen we nog even verkeerd als we in een bos een markering missen, maar daar komen we al snel achter. Even een stukje terug en dan afdalen naar Moersdorf.

Tot aan Echternach blijven we gedurig trappen lopen, we kunnen onderhand geen trap meer zien. De laatste afdaling gaat door oude boomgaarden met appel- en pruimenbomen. Er hangen veel vruchten aan, maar die zijn nog niet helemaal rijp. Eenmaal in Echternach informeren we op het busstation vast naar de bustijden voor de volgende etappes en dan storten we ons in het braderiegewoel van het stadje. We bezoeken de St. Willibrordus Basiliek en gaan dan nog even langs de Sûre liggen tot het tijd is om naar de bus te gaan, die ons terugbrengt naar Beaufort.