Els' Wandelverslagen

Verslag van de GR 5, vanaf 2003.

Wat is het hier mooi! De weiden staan vol met de mooiste bloemen: viooltjes, ooievaarsbekken, adderwortel, vrouwenmantel, boterbloemen, margrieten,

Volgende

Naar boven

Zondag 22 juni 2008

Thann - Rouge Gazon 23 km

Vorige

Het is al warm, zo'n 25°, dat belooft wat. We lopen ook direct al fout, sommige markeringen zijn wat overgroeid. We ontdekken het gelukkig snel, het kost ons hooguit een kwartiertje. Dan gaat het een paar uur lang omhoog, soms geleidelijk, maar vaak ook behoorlijk steil. Eerlijk gezegd vind ik het loodzwaar. We hebben natuurlijk meer bagage bij ons dan anders en het is warm en drukkend, geen zuchtje wind. Bovendien moeten we voortdurend uitwijken voor de vele wandelaars die we vandaag tegenkomen, wat op de smalle paadjes soms lastig is. Je bent steeds uit je ritme. Bertus moet op een gegeven moment wat van mijn bagage overnemen, want ik krijg mijn voeten haast niet meer omhoog. Pas als we het bos uit zijn en op de bergweide - we zitten inmiddels op 1180 m - komen, begin ik het weer een beetje leuk te vinden.

Na een stevige maaltijd gisteravond lagen we al op tijd in bed. Er is vannacht een enorme hoosbui gevallen met knetterend onweer, maar als we vanmorgen opstaan (in de wei achter het hotel tinkelen de koeienbellen alweer), is de bewolking aan het optrekken en schijnt de zon. Het boerenontbijt wat we in het hotel krijgen lijkt in niets op het doorsnee Franse ontbijt en is ook weer in één woord samen te vatten: stevig. Om 9 uur vertrekken we. Het is al weer vochtig warm. We pikken de route op waar we er de vorige dag vanaf gestapt waren. Het is een beetje oppassen, hier en daar zijn de paden nog nat en een tikkeltje glibberig.

De route gaat afwisselend omhoog en omlaag, dan weer door het bos, dan weer meer open ruimte, plezierig lopen, nergens erg lastig. Soms hebben we prachtige vergezichten, maar het is behoorlijk nevelig. Als we in de buurt van de Ballon d' Alsace komen, gaat het wat meer stijgen, soms een beetje klauteren over de rotsen. Op een gegeven moment zien we voor ons de oostflank van de Ballon en de schrik slaat me om het hart: moeten we via die rotsen omhoog?

orchissen en nog veel meer waarvan ik de naam niet weet. Hier ook wat meer wind en dus aangenamer. Hier en daar staan koeien in de wei met bellen om hun nek, een vrolijk getingel.

Inderdaad gaat het steil omhoog, klauterend zoeken we onze weg tussen de rotsblokken, soms maar een smalle richel. Maar het gaat goed, Bertus trekt me op de grootste rotsblokken omhoog en eigenlijk zijn we al vrij snel boven. Er staat een bankje, even uithijgen en genieten van het uitzicht en de euforie: dat ik dit gedurfd heb! Dan nog een klein eindje door de bergweide naar de werkelijke top (1247m), waar een oriëntatietafel staat. Deze blijkt bezet door een troep geiten. Ze zijn niet van plan te vertrekken, komen eerder kijken of wij niet wat te eten voor ze hebben.

We dalen weer een paar 100 m en na een poosje duiken we opnieuw het bos in. Ook nu weer wat mij betreft een minder leuk stuk onder deze omstandigheden. Smalle paadjes, niet lastig maar wel opletten, weer omhoog naar 1200m, geen wind, erg warm en een vliegen! Omdat we zo bezweet zijn vinden ze ons erg aantrekkelijk en met tientallen zwermen ze om ons heen, komen soms in ogen, neus of mond terecht. Alsof we al niet genoeg aan onszelf hebben! Uiteindelijk dalen we af naar de Col des Perches (1070m) en daar stappen we van de route af om - volgens het boekje in een half uur, maar dat bleek 20 minuten - stijgend en dalend naar ons hotel op 1090m te lopen. Onze eenvoudige, maar van douche en toilet voorziene kamer aan de achterkant van het hotel kijkt uit op de bloeiende bergweiden en nadat we een beetje op adem gekomen zijn en heerlijk gedoucht hebben, gaan we op het terras zitten met een wel verdiend drankje. Uitzicht op de bergen, heerlijk!

Nou dat hebben we niet. We hebben zelf nogal trek, want het is een uur of 1. We dalen dus snel een stukje af naar de Auberge du Ballon d' Alsace, waar we (voor de laatste keer?, want dit is de laatste Vogezenetappe) Baeckeoffe eten, een, alweer, stevige stoofpot van varkensvlees, aardappels, wortelen en prei. Daar kunnen we wel een poosje op verder. Eerst door de bloeiende bergweiden (Plaine de la Gentiane, waar inderdaad de grote gele gentianen bloeien), dan weer door het bos.

Er vallen een paar buitjes, maar daar hebben we niet veel hinder van en het blijft ook warm en klef. Stukje bij beetje dalen we af en uiteindelijk gaat het flink naar beneden. We komen midden in het bos een kudde schapen tegen met rinkelende bellen. Net als we ons afvragen hoe we hier doorheen komen, duiken ze met z'n allen het bos in en is het pad weer vrij. Om ongeveer 5 uur zijn we in Giromagny (470m). We willen de bus naar Belfort nemen en proberen een kaartje te kopen bij de chauffeur, maar “Mais non, madame, ik verkoop geen kaartjes”! Dat hebben we nog nooit meegemaakt, geen kaartjes in de bus. Voor kaartjes moeten we naar de Tabac, maar aangezien wij voor het eerst in Giromagny zijn en niet weten waar de Tabac is, we vanaf 9 uur op de been zijn en geen stap meer willen zetten en ook geen uur op de volgende bus willen wachten, stappen we gewoon maar in. Gokken dat er geen controle komt en anders heb ik wel een goed verhaal. Het gaat allemaal goed. In Belfort kopen we nog even wat te eten voor vanavond en dan is het nog een half uur lopen terug naar de camping. Dat lukt wel weer na het ritje in de geaircode bus. Morgen gaan we met de trein de auto ophalen in Thann.

Collégiale St.-Thiébaut, Thann.

Uitzicht op het dal van de Thur en de Grand Ballon.

Bij de Col du Rosberg.

Orchis in de bergweiden.

Bij de ferme-auberge Belacker.

Uitzicht uit onze hotelkamer.

Op het terras van Rouge Gazon.

Auberge du Rouge Gazon.

Lac des Perches.

De bergweiden van Haute-Bers.

De Ballon d'Alsace doemt voor ons op.

Na de beklimming eerst even uithijgen.

Adembenemend uitzicht vanaf de Ballon.

Terugblik op de Ballon d'Alsace.

Gele gentianen op de Plaine de la Gentiane.

We beginnen onze zomervakantie dit jaar met het lopen van weer een stukje GR5. Onze standplaats is Camping l'Étang des Forges in Belfort, een prima en rustige camping, mooie ruime plekken, aardige ontvangst. Een paar dagen geleden hebben we de route wat verkend, mogelijkheden van openbaar vervoer bekeken en toen de conclusie getrokken dat voor het eerste stuk er geen ov is en liften moeilijk, zo niet onmogelijk. Daarom wordt onze eerste tocht gelijk een tweedaagse met een overnachting in  Hotel Rouge Gazon, iets verwijderd van de Col des Perches. En zo parkeren we de auto deze morgen om half 10 in Thann (343m) en starten we na de traditionele kop koffie.