Els' Wandelverslagen

Verslag van De Loop van de Drentsche Aa, 2012/2013.

Volgende

Naar boven

Vorige

Dinsdag 18 juni 2012

 

Herinneringscentrum - Amen 15 km

Er wordt voor vandaag mooi weer voorspeld en aangezien we onze wandelconditie een beetje willen op krikken trekken we er een dagje opuit. We parkeren de auto in Amen en fietsen terug naar het Herinneringscentrum, een afstand van maar 4 km. Daar beginnen we met een bezoek aan het centrum. Dat was er eerder nooit van gekomen en nu hebben we de tijd. Het is erg indrukwekkend en we hebben de neiging alles in stilte te bekijken, met eerbied en ontzag voor wat zich in het kamp en daarna heeft afgespeeld. Overal staan koffers, door de tijdelijke bewoners van het kamp achtergelaten, kleding, foto’s, verhalen. Grote indruk maken ook kaarten en briefjes die men naar de ‘thuisblijvers’ schreef: optimistisch van toon; het viel allemaal wel mee. Was dat de werkelijkheid? Ik denk het niet. Helaas wordt de rust in het centrum verstoord door een klas schoolkinderen, die met opdrachtformulieren worden losgelaten, maar waarin ik weinig empathie en respect kan ontdekken voor alles wat zich hier heeft afgespeeld. Ik probeer me ervoor af te sluiten; het zijn kinderen (13/14 jaar?), maar op een gegeven moment ben ik het zat. Het wordt me te veel, ik wil weg. We hebben dan het meeste ook wel gezien, nemen nog een kop koffie en vertrekken. Achteraf realiseer ik me dat deze herrie de sfeer in het kamp destijds wel beter weergeeft. In de volgepakte barakken zal het een constant lawaai geweest zijn, nooit rust, altijd mensen om je heen. En zij konden er niet weg …
Het eerste stuk van de route wandelen we over het Melkwegpad in de richting van het voormalige kampterrein en de radiotelescoop. Dit stuk liepen we al eens op het Drenthepad. Dit keer lopen we niet dwars door het kamp, maar slaan voor de ingang af in zuidelijke richting. Het is heerlijk weer en heel stil, een stilte die overigens af en toe wordt verstoord door activiteiten van mensen van Staatsbosbeheer, die omgehakte bomen afvoeren.

Aan de rand van een ven met kwakende kikkers gaan we even zitten om een mueslibol te eten. We bereiken hierna de meest zuidelijke punt van de route, daar waar ooit het brongebied van het Amerdiep was, één van de stroompjes aan de bovenloop van de Drentsche Aa. Volgens het boekje bevindt zich hier de waterscheiding tussen de beekjes die in zuidelijke richting uiteindelijk in het IJsselmeer afwateren en die in noordelijke richting in de Waddenzee. Een gebied ook waar sporen van 3000 jaar oude bewoning zijn gevonden. Parallel aan het Amerdiep buigt het pad nu naar het noorden. We blijken hier gelijk op te gaan met het Jacobspad. Er heeft hier het nodige natuurherstel plaatsgevonden dat we vanaf een uitkijktoren kunnen bekijken. We kruisen het Amerdiep, een klein stroompje wat behoorlijk overgroeid is. We krijgen er niet veel van te zien.

De natuur is prachtig; er bloeit van alles schoons langs ons pad. Vlak voor Amen gaat de route over een graspad in een nieuw aangelegd bos. Van een afstand zien we een Grauwe Klauwier op een tak zitten. Iets verderop ligt er een adder voor ons op het pad. Gelukkig zie ik hem op tijd. Even blijft hij liggen en kan ik een foto maken, dan besluit hij zichzelf in veiligheid te brengen en glijdt hij de bermbegroeiing in. Pfoe, die hadden we hier toch niet zo maar verwacht! In Amen, een klein dorpje met een paar mooie boerderijen, drinken we op het terras van café De Amer een kop koffie, dan de fietsen ophalen en huiswaarts.

prikkeldraad rondom het voormalige kamp

Schattenbergveen

markering Jacobspad

vanaf de uitkijktoren

Amerdiep

vlier

Geranium pratense

onscherpe Grauwe Klauwier

'boomstamkunst'

landschap bij Amen

Amen