Els' Wandelverslagen

Verslag van het Friese Kustpad, 2009.

Vrijdag 1 mei 2009

Makkum – Harlingen 17,5 km

De dag nadat een gek bij een mislukte aanslag op de Koninklijke familie in Apeldoorn zichzelf en 7 feestvierende toeschouwers doodreed. Koninginnedag 2009 over en uit, voor het hele land verpest.
Gisteren heb ik een groot deel van de dag eerst in feestelijke, na de fatale gebeurtenissen in bedrukte stemming voor de tv doorgebracht. Vandaag heeft Bertus een vrije dag en gaan we wandelen, zo kunnen we de zinnen verzetten. Hoewel vanochtend nog wat mistig en kil, wordt het vandaag mooi weer. We nemen in Harlingen de bus, goede verbinding, 1 x overstappen, reisduur ± 20 minuten. In Makkum is om even na tienen al een terrasje open, zo kunnen we starten met koffie en een stukje oranjekoek. Dan dwalen we nog wat in Makkum rond, bezoeken de winkel van de aardewerkfabriek Koninklijke Tichelaar, waar we, gezien de prijzen, gepaste afstand tot de koopwaar houden. We zien de mooiste borden, schalen en wat al niet meer; ik koop alleen een paar ansichtkaarten. Ook staan we nog even te kijken bij de sluis, waar net een schip geschut wordt, altijd leuk om te zien, maar dan wordt het tijd Makkum te verlaten. We zijn hier al een uur, zo komen we niet in Harlingen.

We komen nu in een gebied met meer akkers dan weiden, zien hier ook weer een paar bollenvelden. Het landschap is erg kaal, de enige bomen en struiken die we zien, zijn om boerderijen heen geplant. Er is een wat fris noordwestenwindje opgestoken en het kost nog moeite een beschut plekje te vinden om ons lunchpakketje op te eten, maar in de luwte van een tuin lukt het uiteindelijk. Even voor Harlingen gaan we de Waddendijk weer op, eerst tussen veel schapen en lammeren door, maar na het volgende hek hebben we dijk voor onszelf. Op een terras van een strandpaviljoen drinken we dan nog even wat en daarna zijn we al snel bij het station, waar de auto staat.

Weer een mooie dag en opnieuw rijden wij naar Friesland. We nemen in Oosterbierum de bus en zijn 20 minuten later op het station van Harlingen. Harlingen is een leuk stadje en we trekken er ook wat tijd voor uit om het wat uitgebreider te bekijken. Veel prachtige oude, gerestaureerde gevels. Handel, scheepvaart en visserij hebben een grote rol gespeeld in de geschiedenis van de stad en dat kun je zien. Ook nu nog wordt de stad gedomineerd door de activiteiten van de plezierscheepvaart en de veerdiensten op Vlieland en Terschelling. Wel jammer dat (betaald) parkeren overal is toegestaan, want de grachten en gevels worden veelal ontsierd door blik. Aan de Grote Bredeplaats strijken we neer op het terras van De Blauwe Hand, een voormalig pakhuis, voor koffie met oranjekoek.

Zaterdag 2 mei

Harlingen – Oosterbierum 18 km

Makkum uit worden we al snel een pad door de weilanden opgestuurd. Nou ja, een pad is het eigenlijk niet, we lopen gewoon langs de rand. Vrij hoog gras, kniehoog soms, en nog nat van de dauw. Schoenen en broekspijpen binnen de kortste keren doorweekt, dus. Echt fijn loopt het niet, want we moeten de voeten hoog optillen. Ook vandaag moeten we over hekken klimmen, behoorlijk veel zelfs. We raken er onderhand aardig bedreven in. In Wons, mooi kerkje, stoppen we even voor een boterham op een bankje en dan weer verder.

Als we de oude stad uiteindelijk verlaten en de dijk opklimmen, komen we direct in de andere wereld van de moderne havens. We mengen ons even in de zich van en naar de veerboot bewegende menigte en lopen voorbij de parkeerplaats nog een heel stuk over een fietspad langs het industrieterrein van Harlingen. Wel rustig nu, maar weinig aantrekkelijk. Dan bereiken we de zeedijk en bovenop ontvouwt zich het inmiddels bekende beeld van schapen op de dijk, het wad met bootjes links (in de verte zijn zelfs vaag Vlieland en Terschelling te onderscheiden) en rechts het weidse Friese land met meren en vaarten, boerderijen en een enkel bollenveld. Het mag een enkeling misschien saai lijken; wij genieten ervan en zien en beleven genoeg hier. Dit keer lopen we ruim een kilometer over de dijk. We picknicken aan de voet in de luwte, met zicht op een tulpenveld en aan een sloot, waar grote vissen met veel gespartel de bodem en oevers omwoelen op zoek naar voedsel.

Dan gaan we verder, landinwaarts, door het stille terpdorpje Wijnaldum en daarna 3 kilometer over een graspad langs de Sexbierumer Vaart, naar het schijnt onderdeel van de Elfstedenroute. Hoewel we een aantal kilometers van het Wad zitten, zien we hier heel veel vogels als scholeksters, grutto’s, tureluurs, kieviten en ook een kluut. Ik vind dat opvallend, omdat het de afgelopen weken weinig geregend heeft en de grond droog is. Je verwacht ze veel meer op of in de directe nabijheid van het Wad. Die droge grond is overigens wel weer prettig als we over graspaden lopen. We schieten hier niet hard op; steeds weer pakken we de verrekijker. Mooi om te zien is hoe de broedende vogels met groot spektakel opstijgen zodra er een kraai of roofvogel in de buurt komt. Uiteindelijk slaan we noordwaarts af en bereiken we via een oude, maar wel geasfalteerde, slingerende dijk Oosterbierum.

We steken de snelweg naar de Afsluitdijk over en kunnen die in de verte ook zien liggen. Nu lopen we een aantal kilometers over een laag dijkje tussen twee sloten. En ook weer de nodige hekken over. Op een gedeelte van de dijk staan schapen: twee ooien met zes lammeren. Ze lopen voor ons weg, maar kunnen niet verder vanwege een hek. We proberen ze ruimte te geven door helemaal langs de kant te gaan lopen, maar ze raken toch in paniek en proberen, elkaar verdringend en hier geen beschermende rol van de moeders, allemaal tegelijk weg te komen. Je kunt het zien aankomen; een van de lammeren belandt in het water. De sloot is diep en de kant steil. Het lukt het dier niet op de kant te klimmen. Bertus doet zijn rugzak af en plat liggend op zijn buik weet hij het lam weer op het droge te krijgen. In mijn pogingen Bertus ervoor te behoeden zelf ook te water te raken, vergeet ik helemaal een foto te maken. Stom, stom, ik zal nooit een persfotograaf worden. Weer avontuur genoeg vandaag. Verderop zit een zwaan te broeden midden op het dijkje. We waren al gewaarschuwd door een tegenvoeter en er staat ook een waarschuwing op een hek geschreven met een advies voor een omweg door het weiland aan de andere kant van de sloot. Dat doen wij dan maar. De aanstaande vader patrouilleert in de sloot, dus wij blijven op veilige afstand, maar nu maak ik wel een foto.