Els' Wandelverslagen

Verslag van het Friese Kustpad, 2009.

Uiteindelijk verlaten we de dijk en vervolgt de route over een deels onverhard, deels betonpad langs zeven grote windturbines op rij. Wat ons betreft hadden we achteraf gezien nog wel een kilometer of twee verder over de dijk kunnen lopen. Dan waren we langs minicamping Seedykster gekomen (met terras!) en langs het Dijktempeltje, een kunstwerk van Ids Willemma. Op dat punt hadden we ook prima landinwaarts kunnen afslaan. Nu zien we het allemaal van een afstand en het pad waarop we lopen is niet bijster interessant. Eenmaal voorbij de molens vervolgt het pad tussen de aardappelvelden, af en toe een stukje graan of grasland.

Volgende

Naar boven

Zaterdag 9 mei 2009

Oosterbierum – Zwarte Haan 16 km

Vorige

We starten maar weer vroeg vandaag, fietsen mee. Openbaar vervoer wordt al weer lastig. We fietsen de 6 km van Zwarte Haan naar St. Jacobiparochie tegen een stevige zuidwesten wind in. Hier nemen we de bus en met een keer overstappen zijn we in 20 minuten in Oosterbierum. Cafés of restaurants zijn hier niet voor zover wij weten, dus gaan we direct op pad. Het is goed wandelweer, droog en een afwisseling van wolken en een wat gesluierde zon. Wel wat frisser dan de vorige keren, het wordt zo’n 16°. Via een schelpenfietspad en verderop een graspad lopen we naar de Waddendijk.

Het is vloed en we zien niet veel vogels op wat scholeksters, bergeenden en steenlopers na, die meest op de pieren zitten. Wel weer veel schapen en lammetjes natuurlijk. En hekken. Dan buigen we weer landinwaarts en volgen we een paar kilometer een asfaltpad over de Griene Dyk, een lage grasdijk die al in de middeleeuwen werd aangelegd. Prachtig omzoomd door fluitekruid en bloeiende meidoorns.

Vandaag maar eens gebruik gemaakt van twee auto’s. Niet zo milieuvriendelijk, maar de combinatie van bus (met overstap) en fiets is erg tijdrovend en het alternatief van het hele stuk met de fiets kost ook veel tijd èn energie. En we moeten vanavond weer een beetje bijtijds thuis zijn vanwege andere verplichtingen. Zwarte Haan is nog dicht als we daar tegen kwart voor 11 aankomen, maar dat wisten we; we hebben zelf koffie meegenomen. We nemen er een mueslibol bij, dan kunnen we er even tegen. Het is prachtig weer, zonnig, 19° en een beetje wind in de rug. De eerste 10 km gaan over de Waddendijk. Als we naar boven zijn geklommen, blijken de flamingo’s er warempel nog of weer te zijn. Kleine roze stipjes op het wad. Het is heel helder; Terschelling en Ameland kunnen we goed zien, en de bossen en duinen, de vuurtoren van Ameland, de kerktoren van Hollum en rode daken zijn met het blote oog duidelijk te onderscheiden. Het water – het is eb – is ver weg. Naarmate we verder over de dijk lopen wordt de strook buitendijks land steeds breder. Er grazen koeien en paarden. En op de dijk schapen. Toch vinden we een stukje dijk met kortgemaaid gras, zonder schapen en redelijk schoon, waar we kunnen gaan zitten voor onze picknick. Met het gezicht naar de Waddenzee genieten we van het uitzicht. Ook de veerboten tussen Holwerd en Ameland zijn goed te zien.

Met nog een klein ommetje langs een plek waar ooit een imposant steenhuis stond en over een voormalige spoordijk arriveren we in Ferwerd, een mooi terpdorp met op het hoogste punt een grote kerk.

Nu bijna aan het eind van onze wandeling ontdekken we opeens dat we niet altijd over de hekken heen hoeven klimmen. Sommige kunnen we gewoon openmaken. Het is inmiddels laag water en de vogels zijn ver weg op het wad, maar toch nog genoeg te zien. Aan de overkant zien we Ameland liggen. Vlak voor we Zwarte Haan bereiken ontdekken we een aantal gekleurde stipjes op het wad. Verrekijker erbij: het blijken vijf flamingo’s te zijn! Die verwacht je daar toch niet. Hoewel we al wel van iemand in de kerk van St Jabik gehoord hadden, dat ze af en toe gesignaleerd werden. Wij boffen dus vandaag. Ze zijn wel heel ver weg, maar toch. Op het terras van Zwarte Haan eten we nog even een ijsje, dan fietsen ophalen en weer naar huis.

St. Jacobiparochie lopen we even in om de kerk te bekijken. Dat blijkt een wat pompeus neoclassicistisch gebouw te zijn. Ook binnen, de kerk is geopend vanwege een expositie, niet echt bijzonder. Toch wel een beetje een tegenvaller. Aan het begin van het Jabikspaad, wat uiteindelijk doorloopt tot Santiago de Compostela, verwachtte ik toch iets als een imposante middeleeuwse kerk. Terug naar de route drinken we een kop koffie in de tuin van Bêd en Brochje de Jacobshoeve. De sympathieke eigenaar is in de tuin aan het werk, maar we zijn evengoed welkom voor een kop koffie.’t Ziet er leuk uit; jammer dat we er niet overnachten. Verder lopen we, langs een grote appelboomgaard, waar de historische St. Jacobsappel wordt geteeld, en dan over een lange rechte betonweg weer richting Waddendijk.

Koehool.

Griene Dyk.

St. Jacobiparochie.

Oude Bildtdijk.

De slikwerker.

De kerktoren van Ferwerd.