Grijpskerk - Niehove

Els' Wandelverslagen

Verslag van het Westerkwartierpluspad, 2014/2015.

De horeca is op deze zondagochtend nog dicht, maar we hebben zelf koffie meegenomen, die we op een bankje in de luwte van wat struiken in de buurt van de kerk drinken, lekkere mueslibol erbij. Maar goed ook, want de volgende kilometers lopen we door open veld, veel (best nog koude) wind en geen bankjes. Deze etappe gaat geheel over verharde weggetjes en betonfietspaden. De velden zijn nog kaal, het enige bezienswaardige zijn grote kop-hals-rompboerderijen met bomen en struiken en soms zelfs een heuse slotgracht eromheen. Veel wandelaars zouden het hier misschien (te) saai vinden en inderdaad (de zon laat het bovendien afweten) valt er niet veel te beleven. Maar de weidsheid hier heeft zijn eigen charme en wij lopen lekker. Het boekje geeft de nodige informatie over de fascinerende ontstaansgeschiedenis van dit landschap. In de vroege middeleeuwen een door de zee gevormd kwelderlandschap, ongeveer zoals de Wadden nu, met zeearmen en eilanden. Hier en daar zijn nog de sporen ervan te zien. Stukje bij beetje werd het land veroverd op de zee, vooral sinds de vestiging van het grote klooster in Aduard, en ontstonden er polders met op de vruchtbare klei florerende boerenbedrijven. Vlak voor Kommerzijl eten we onze boterhammen aan een picknicktafel langs de weg. Dan weer verder in de wind.

Gasteren

Zondag 16 maart 2014

Grijpskerk - Niehove 17 km

De eerste etappe van het Westerkwartierpluspad, altijd leuk om weer een nieuw pad te beginnen. We hebben de fietsen bij ons en parkeren de auto bij Niehove. Het boekje geeft als eerste etappe Grijpskerk – Ezinge, vanwege mogelijkheden voor overnachten en openbaar vervoer. Overnachten is voor ons niet aan de orde en openbaar vervoer is vandaag weliswaar mogelijk maar bijzonder omslachtig. Dus korten we de etappe wat in en fietsen we de 6,5 km van Niehove naar het station van Grijpskerk. Een goede keus, zo blijkt, want er staat een stevige westenwind die we in dit open landschap ook vooral tegen hebben, dus we doen er nog relatief lang over. Vanuit Ezinge is de afstand twee keer zo lang, dat is ons te ver. Het is nog bewolkt, maar er zijn opklaringen beloofd, temperatuur zo’n 12 °. We parkeren de fietsen bij het station, komen even op adem en gaan aan de wandel. Eerst dwars door Grijpskerk, zo’n aardig Gronings dorp waar we nog nooit eerder waren. De natuur is door de zachte winter al heel voorjaarsachtig: bloeiende narcissen en krokussen, bomen met bloesem en hier en daar wat voorzichtig groen.

Vlakbij het Reitdiep is het café-restaurant van camping De Waterwolf open en leggen we even aan voor een kop warme koffie/thee en toiletbezoek (er is hier echt geen enkele struik om even achter weg te duiken). Dan passeren we ook het grote gemaal Waterwolf of Electra, een belangrijk gemaal dat zorgt voor de afvoer van water uit noordwest Groningen en de kop van Drenthe. De route vervolgt met zo’n 1,5 km langs een drukke weg. Hier is inmiddels een alternatieve route voorhanden, zo zagen we: over de brug rechtsaf het fietspad richting Niehove volgen, komt vlak voor de boerderijen van Aalsum weer uit op de oorspronkelijke route. Jammer dat we dat niet wisten, want zo’n drukke weg lopen is niet zo leuk. De laatste kilometers gaan over een vrijliggend betonfietspad (waar zijn toch al die mooie schelpenpaadjes gebleven?) door de weilanden naar Niehove. Ik loop, van de route af, nog even een rondje door het pittoreske wierdedorpje voor wat foto’s. De zon had af en toe al aarzelend een straaltje tussen de wolken door laten zien, hier en daar goudgele rietkragen of rode pannendaken oplichtend. Nu zijn bredere opklaringen in aantocht, voor ons net te laat. Toch een leuke wandeling geweest.