Heerjansdam - Krimpen aan de Lek

Els' Wandelverslagen

Verslag van het Grote Rivierenpad, 2013 - 2015

We gaan daarna niet via de brug over de Noord, maar nemen de waterbus naar Alblasserdam. Die is wel in een vloek en een zucht aan de overkant, maar toch leuker dan langs een drukke verkeersweg. Aan de waterkant, kijkend naar passerende schepen, eten we dan onze boterhammetjes op.

Gasteren

Vrijdag 23 augustus 2013

Heerjansdam - Krimpen aan de Lek 14 (+ 2) km

We vertrekken weer vroeg. Het is droog, nog wel wat wolken, maar als het goed is zullen die verdwijnen. We parkeren de auto bij station Barendrecht en lopen dan in 25 minuten terug naar restaurant De Waal. Dit is nog dicht, maar ernaast is een zwembad, officieel ook nog gesloten, maar het hek is open en personeel is al bezig alles op orde te brengen. We gaan naar binnen, vertellen dat we niet komen zwemmen maar wel veel zin hebben in koffie. Dat kunnen we krijgen, lekker buiten in het zonnetje, en ik kan gelijk even naar het toilet. Na deze prima start gaan we dan om 10 uur op pad. Het is helemaal opgeklaard en nu nog aangenaam. Het eerste stuk gaat over een smalle weg, maar met nog redelijk veel verkeer, tussen de Oude Waal aan de ene en graanvelden aan de andere kant. Heel landelijk. Dan gaan we over de brede en drukke A16 heen en vervolgens krijgen we, nog steeds langs de Oude Waal, maar daar zien we niet zoveel van, een niet zo interessant en druk stuk naar Hendrik-Ido-Ambacht. Hier strijken we even neer op een terras in de schaduw voor een glas ijsthee. Het is inmiddels aardig warm geworden.

En dan verder over de dijk langs de Noord. Leuk stuk, al is het druk met fietsers. Bij Kinderdijk slaan we af de polder in om langs de wereldberoemde molens te lopen. Ze liggen er prachtig bij in de zomerzon, sommige met fraai bloeiende tuintjes. Er staat een ijscokar langs ons pad waar we een heerlijk ijsje kopen. We hadden een beetje gevreesd voor drommen toeristen, maar dat valt gelukkig mee. Ze zijn er wel, maar niet overvloedig. Het is natuurlijk een fraai gezicht, zoveel molens bij elkaar (de geschiedenis ervan is wel grappig: twee concurrerende waterschappen die naast elkaar hun eigen wetering groeven met eigen molens), maar waar die wereldwijde belangstelling nou vandaan komt is mij niet helemaal duidelijk. Maar ja, ik ben als Nederlandse gewend om molens te zien, daar zal het wel door komen.

Met de veerpont steken we dan de Lek over naar Krimpen, waar mijn grootmoeder geboren en getogen werd. Er moet hier ook nog de nodige familie wonen. Hier is ons eindpunt, we nemen de bus terug. Die is helaas net weg en gaat pas weer na drie kwartier. De halte van een andere lijn kunnen we niet vinden, dus we gaan lekker op een muurtje in de schaduw zitten wachten, ook niet erg. Met bus, metro en trein reizen we dan in een klein uurtje terug naar Barendrecht en dan naar de camping. Morgen naar huis, mooie wandeldagen geweest.