Longon - St. Dalmas Valdeblore

Els' Wandelverslagen

Verslag van de GR 5, vanaf 2003.

We dwarsen een zijdalletje en dan weer fors omhoog, nu in het bos met veel schaduw. Eigenlijk mogen we hier niet lopen volgens een op de grond liggend bordje, er wordt aan de waterleiding gewerkt, maar we zien niemand aan het werk, niemand die ons terugfluit. We moeten hier en daar om grote gaten heen manoeuvreren, maar dat is geen probleem. Het onaantrekkelijke alternatief is een heel stuk langs de weg lopen. Voorbij La Bolline en La Roche, twee dorpjes waar we weinig van te zien krijgen omdat we er onderlangs lopen, gaat de route geleidelijk stijgend langs land- en veldweggetjes en uiteindelijk ook over de hoofdweg naar St. Dalmas (1290 m). We lopen even het pittoreske oude dorpje, ommuurd, met poorten, nauwe steegjes en oude huizen, binnen. Dan strijken we neer op een terras langs de hoofdweg, waar we een dagmenu nemen en daarna terugliften. Dat kost wat meer moeite dan we gewend zijn. Er is niet veel verkeer en de meeste auto’s rijden nog door ook. Het is puffen, al proberen we zoveel mogelijk in de schaduw te blijven. Maar uiteindelijk belanden we met drie lifts dan toch weer in St. Sauveur. Hier is het 33°. Terug in St. Etienne (30°) nemen we eerst een verkoelende duik in het meertje. Later valt er nog even een buitje, maar nauwelijks verfrissend.

We hoeven niet zo vroeg op als gisteren, maar worden om 6u30 gewekt door andere gasten (niet de kinderen!). Dus gaan we er ook uit, ontbijten en tegen 8 uur op pad. Al snel gaan we dalen. Het langwerpige plateau van Longon wordt aan beide korte kanten geflankeerd door diepe dalen en indrukwekkende rotspartijen. Daarlangs gaan wij nu naar beneden langs een stenig pad. Eerst zigzaggend, dat kost weer wat moeite, maar later loopt het makkelijker. Het blijft een beetje balkon (maar wel in het bos) tot het plateautje van Rougios (1467 m), een verzameling verspreid liggende en zo te zien verlaten huizen en vervallen schuren.

Hier vandaan volgen we een route forestière door het bos, een breed steenslag pad, grotendeels op hoogte, soms zelfs licht stijgend tot onze verbazing. We moeten toch nog best een heel eind afdalen. Het is weer heel warm en we zijn nog moe van gisteren, en waar het pad asfalt wordt, scherper daalt en de GR5 zijn eigen weg kiest, blijven wij het asfalt volgen, iets langer, maar comfortabeler. In Roure (1096 m) aangekomen (leuk dorpje met tegen de helling aangeplakte huizen) landen we na enig zoeken aan bij auberge Le Robur om wat te eten, want een lunchpakket konden we in Longon niet meekrijgen. Het blijkt een vrij duur restaurant, een eenvoudige salade zit er niet in, dus dan maar het goedkoopste driegangenmenu. Er is geen terras (geen ruimte), maar de eetzaal is koel en heeft een prachtig uitzicht op het dal van de Tinée en het 600 m onder ons gelegen St. Sauveur. Het eten is heerlijk, bijzondere combinaties en het flesje rosé smaakt er prima bij. We zijn het lopen moe, de afdaling is heel steil en wordt door het boekje zelfs afgeraden te doen op een hete namiddag. Dat gaan wij dus ook niet doen. De mensen van het hotel proberen een taxi voor ons te bellen, want er is vrijwel geen verkeer van Roure naar beneden. Maar blijkbaar moet die taxi uit Nice komen en kan dat vanmiddag niet. Dan toch maar proberen te liften, hopen dat er wat langs komt. We hebben geluk, er komt een dame voorbij die vertelt dat ze naar een patiënt moet, maar als we er over een half uur nog zitten neemt ze ons mee. Vlakbij haar auto staan een paar bankjes in de schaduw waar we ons installeren en inderdaad kunnen we na een poosje bij haar instappen. Het is een fysiotherapeute die visites rijdt. In St. Sauveur kunnen we dan een bus nemen naar St. Étienne, maar die gaat pas om 18u15, drie uur wachten, dus proberen we maar weer te liften. Dat lukt vrij snel, dit keer een Italiaan uit Piemonte die een paar dagen aan zee heeft doorgebracht, maar het daar te warm vond en nu weer via deze route op weg is naar huis. Hij brengt ons netjes naar St. Étienne en zet ons bij de ingang van de camping af. Bij de tent de tassen uitgepakt, lekker douchen en uitrusten. Wanneer we verder gaan weten we niet. Dat zal van het weer en het fototoestel afhangen. De GR5 zonder fototoestel ... dat kan natuurlijk niet.

Vrijdag 10 juli 2015

Refuge de Longon - Saint-Sauveur-sur-Tinée 3.50 u / 4 u / 10,2 km (tot Roure)

Vanuit St. Étienne doen we deze etappe als dagtocht. De pauze heeft langer geduurd dan we gewild hadden. Pas maandag konden we naar Nice rijden, waar we in een megastore aan de rand van de stad een ander fototoestel kochten. Dinsdagmorgen wilden we in alle vroegte naar St. Sauveur vertrekken, toen bij een laatste check (“Heb je nou wel het goede fototoestel bij je?”) bleek, dat ook het nieuwe toestel mankementen vertoonde. Dus niet aan de wandel, maar in plaats daarvan “even” op en neer naar Nice (75 km, 1 ½ uur enkele reis). Dikke tegenvaller. De verkoper herkende ons overigens en ruilde het toestel zonder problemen om. Vandaag dus weer heel vroeg op, het is nog donker. Om 6 uur vertrekken we en om 6u45 kunnen we starten in St. Sauveur (496 m). Het is dan al ruim 20°. We beginnen met een steile klim naar een kapel (591 m). Het is meteen al plakkerig warm, benauwd, hoge luchtvochtigheid. Het zweet gutst ons van het lijf. Verderop wordt het minder steil, maar we blijven klimmen, nog in de schaduw, over een grotendeels breed pad tot Rimplas (1016 m). Het eerste dat we daar tegenkomen is een terrasje van de Hostellerie. Er zitten gasten te ontbijten, maar wij strijken even neer voor een kop koffie met uitzicht op het dal. Dan gaan we weer ruim 200 m dalen via een mooi pad. We horen en zien (!) hier voor het eerst op de GR5 een cicade .