Col du Palet - Val d Isere

Els' Wandelverslagen

Verslag van de GR 5, vanaf 2003.

Dan volgt een lange maar makkelijke afdaling naar Le Lac de Tignes op 2100 m. De schok is groot als we de col over zijn. Aan de kant waar we vandaan komen de prachtige stille natuur van de Vanoise, aan deze kant zien we al snel de kale skipistes, stoeltjesliften, kabelbanen, skistations, enz. We lopen er zo ongeveer met open mond naar te kijken. Hoe kun je die prachtige natuur zo naar z’n grootje helpen! De eerste aanblik van Le Lac de Tignes is de volgende schok: een mooi bergmeer met aan weerszijden moderne flats, appartementgebouwen, golfbanen, tennisbanen en wat al niet meer. Alles gebouwd voor de wintersport, maar in de zomer moeten de toeristen blijkbaar ook gelokt worden.

Naar boven

Dinsdag 12 juli 2011

Refuge du Col-du-Palet - Val-d'Isère 3.45 u./4.30 u./13 km

Matig geslapen, het was weer te warm. Ik had met instemming van onze slaapgenoten het raam opengezet, maar iemand heeft hem vannacht toch dichtgedaan. Toch gaan we vroeg op, het is prachtig weer, al is het nog fris. De zon schijnt schitterend op de bergtoppen. We vertrekken weer tegen 8 uur, eerst vrij steil 100 m omhoog naar de Col du Palet, met 2652 m alweer een hoog(s)tepunt op de GR 5. De ijle lucht is goed merkbaar.

In Tignes loopt de route via een mooi fiets- en voetpad, vooral gevuld met joggers, langs het meer. We strijken neer op een terras aan het water voor een kop koffie. Een Fransman die wij ook zagen in de refuge komt bij ons zitten. Hij had gisteravond al enorme blaren op zijn hielen, probeert nu nog naar Val d’Isère te komen, maar weet niet of hij dan nog verder zal lopen. Hij wijst ons op een besneeuwde berg aan de overkant, de Glacier de la Grande Motte, waar ook ’s zomers geskied wordt. Inderdaad zien we door de verrekijker bewegende kabelbaantjes en skiënde poppetjes. We dumpen nog even wat afval wat we in de Vanoise niet kwijt konden en dan gaan we verder. We vinden Tignes met vlag en wimpel de lelijkste plaats van Frankrijk en van de GR 5.

We moeten weer 250 m stijgen naar de Pas de la Tovière, maar kiezen het verkeerde pad omhoog. Het blijkt een soort afsteker – konden we beneden niet goed zien – waardoor we een stukje bijna loodrecht omhoog klauteren. Het kost enorm veel kracht; balen, want het ging net zo lekker en nu loop ik weer een stuk met verzuurde benen. Maar eenmaal boven even een pauze en wat eten, dan gaat het wel weer. Het is hier een stukje redelijk vlak en we hebben een schitterend uitzicht; zien in de verte weer het Mont-Blanc Massief en beneden ons een groot stuwmeer, het Lac du Chevril, dat wordt gevoed door de Isère.

De afdaling naar Val d’Isère is niet lastig, de paden zijn goed te belopen en niet heel steil. Maar ergens moeten we een markering gemist hebben. We zijn niet erg op dreef vandaag, maar we zijn ook niet de enigen die fout lopen. In ieder geval gaat het laatste stuk naar beneden in plaats van via het in het boekje beschreven brede, geleidelijk afdalende pad over een knettersteil, stenig paadje en we komen ver voor Val d’Isère beneden in het dal uit. We moeten nu nog een paar kilometer langs de weg verder en picknicken onderweg op een grasveld in de schaduw van een boom. Het is hier warm. In Val d’Isère (1809 m) – ook hier alles in het teken van de wintersport - lopen we eerst naar de Office de Tourisme om de weersvoorspelling voor de komende dagen te bekijken en dan gaan we op zoek naar een hotel. Helaas, voor morgen wordt slecht weer voorspeld en dan moeten we 1000 m klimmen en weer dalen om over het hoogste punt van de GR 5, de Col de l’Iseran te lopen. Dat gaan we dus echt niet doen met slecht weer. We hebben de keus: of twee nachten in een van de dure hotels van Val d’Isère, waar verder ook niets te beleven is, of terugreizen naar Landry voor een nacht in onze eigen tent op de camping. We kiezen voor het laatste, maar zien dat de bus pas over ruim een uur gaat en dan in Bourg-St.-Maurice weer een uur wachten. We zijn moe, voelen ons warm en vies, maar gaan liften. Met ruim 5 minuten hebben we al een lift. De man blijkt op weg naar Albertville en komt dus ook langs Landry. Hij zet ons na drie kwartier netjes bij de ingang van de camping af, wat een mazzel! Eerst heerlijk uitgebreid douchen (het is hier ruim 30°!), en vuile wandelkleren door een sopje geslingerd. Het raakt wel steeds meer bewolkt en het is erg benauwd. Als we ’s avonds in Bourg-St.-M. een heerlijke pizza eten gaat het hard waaien en vallen de eerste druppels.

Woensdag 13 juli 2011

En slecht weer werd het! Vannacht regen, vanmorgen ook af en toe droog zodat we buiten even rustig konden ontbijten en voorbereidingen treffen voor ons vertrek terug naar Val d’I. Tegen 1 uur – er komen al weer donkere wolken aan – lopen we, nog net droog, naar het station voor de trein van iets na half 2 naar Bourg-St.-M. Vergeten dat er werkzaamheden op het spoor zijn; de bus gaat op een ander tijdstip en is al weg. De volgende gaat pas om 5 over 2, maar dan missen we waarschijnlijk de aansluiting van kwart over 2 naar Val d’I. Grrr, er gaat er pas uren later weer één, maar er is nu niets meer aan te doen, we zien wel hoe het loopt. Het gaat inmiddels serieus regenen, maar wij zitten droog onder de overkapping. Er arriveren 2 wandelaars, Nederlandse GR 5-lopers, zo blijkt. Zij komen vanuit Thonon-les-Bains, hebben Landry als voorlopig eindpunt en moeten weer terug naar het vliegveld van Genève. We kunnen ze van de nodige info omtrent treinen en bussen voorzien. Onze bus is op tijd, helaas niet te vroeg, en we zijn snel in Bourg-St.-M. Het spoelt van de regen. Het spant erom. De bus naar Val d’Isère staat er nog. De chauffeur vertelt ons dat we kaartjes moeten kopen bij het loket in het busstation, hij vertrekt over 1 minuut. We spurten naar binnen, een race tegen de klok. Er is een kassa open, niemand aanwezig. Wel een bel die we krachtig indrukken. Het duurt even (schiet op, schiet op!), dan komt er een dame een trap af. Snel, snel twee kaartjes naar Val d’Isère, de bus vertrekt! Afijn, de chauffeur is de beroerdste niet, het is slecht weer en hij kan ons zien, dus wacht hij even. Op weg dan. Het weer wordt steeds slechter: regen, onweer, mist en laaghangende bewolking. Onderweg maar vast een extra trui aan. In Val d’I. gearriveerd – het is hier inderdaad koud – via grotendeels overdekte trottoirs eerst maar weer naar het OT, om de laatste stand van zaken omtrent de météo te checken: het zou morgen beter moeten worden. Het regent en onweert nu keihard en het is hier binnen warm, dus we wachten eerst maar eens een poosje op een comfortabele bank. Maar het gaat maar door, dus toch de poncho’s maar aan en op weg naar het voor Val d’I. relatief wat goedkopere hotel Relais du Ski. Kamers genoeg vrij en zo kunnen we hier hoog en droog de finish van de Touretappe bekijken op tv. Om een uur of 5 wordt het droog en klaart het op. We gaan een frisse neus halen om een paar kaarten te posten en de GR 5 vast op te zoeken. Die vinden we al snel en zo lopen we nu vast een stukje, dan kunnen we morgen via een korte aanlooproute zo verder gaan. Ons hotel ligt net buiten het centrum in de richting van de col de l’Iseran. Verbazing als de wolken zijn opgetrokken: op de hoogste toppen ligt een laagje verse sneeuw! De sneeuwgrens is een stukje gezakt. Hoe zal dat morgen op de col zijn? Terug in het hotel eten we een heerlijke kaasfondue. De lucht trekt weer dicht; het beste maar hopen voor morgen.