Els' Wandelverslagen

Verslag van de GR 5, vanaf 2003.

Na een lastige, maar mooie klim langs een waterval stijgen we verder naar de col de Bresson. Een lange klim over vaak lastige, steile paadjes. Het is warm en het kost me veel moeite, heb voortdurend zuurstofgebrek en je kunt hier niet echt in een ritme komen. We doen er dus erg lang over. Toch is het wel mooi, het laatste stuk gaat tussen grote rotsblokken door, waar Bertus me regelmatig even de helpende hand moet toesteken als ik weer een grote stap omhoog moet maken. We moeten goed op de markeringen letten, want een echt pad is hier moeilijk te onderscheiden.

Volgende

Naar boven

Dinsdag 5 juli 2011

 

Refuge du Plan-de-la-Lai - Refuge de la Balme 4.40 u./9 u./12 km

Vorige

We liggen met tien anderen op de vrij kleine slaapzaal, maar het is erg rustig en we hebben goed geslapen. We gaan weer vroeg op (als laatsten). Het is stralend weer, alle wolken zijn weg. Enige consternatie ontstaat als ik een broek kwijt ben. Gistermiddag na het douchen een schone broek aangetrokken en nu wil ik mijn niet meer zo schone wandelbroek weer aan. Overal gezocht, niet te vinden. Gevraagd aan de andere gasten of iemand per abuis de broek mee ingepakt heeft in de nog donkere kamer (want wij sliepen immers nog). Maar nee. Een van de dames helpt zoeken en dan duikt de broek alsnog op, met veel excuses, toch door iemand in de rugzak gepropt. We vertrekken dus, met enige vertraging, even na 8 uur. Een mooie route vandaag. Eerst stijgen we bijna 300 m. Dan weer dalen en zo gaat het een poosje door, tot we uiteindelijk weer op ongeveer 1800 m. zitten. Mooie paden langs de helling en door bloemenweiden met de prachtigste Alpenflora, struikjes, enz. Af en toe uitzicht op het grote stuwmeer Lac de Roseland. Sommige stukjes zijn wat lastig of modderig, maar over het algemeen is het goed te doen.

Uiteindelijk bereiken we de col (2469 m.) en zien we aan de andere kant een dal omzoomd door ruige rotspieken en verderop de besneeuwde toppen van de Vanoise. Schitterend hier! We dalen af, eerst even voorzichtig vanwege gruis op het steile paadje, later wordt het beter. Maar ik ben onderhand wel moe en op een onbewaakt ogenblik struikel ik over een steen en lig ik plat voorover. Gelukkig op een tamelijk vlak stuk. Even geschrokken, maar geen schade. Ik heb de val vooral met mijn rechterhand opgevangen en die voel ik een beetje, maar het lijkt allemaal mee te vallen. Bertus vindt het nu wel nodig mijn rugzak een poosje te dragen. Het is verder een mooie afdaling over stenige paadjes. Maar ja, ik ben dus een slechte daler, mijn beenspieren houden het onderhand voor gezien, dus we schieten weer niet op. Wel zien we 3 of 4 steenbokken. Rond een uur of 5 zijn we bij de refuge, redelijk uitgewoond (ik dan). De twee Belgen, die we onderweg af en toe zagen, zetten er hun tentje weer op. Wij slapen op een achtpersoons-slaapzaal. Voor een warme douche moet € 3,20 betaald worden, maar dat hebben we er wel voor over. Wat knap je daarvan op! Dan zitten we even buiten bij de Belgen die daar hun eigen potje koken om de dagetappe door te nemen en om 19 u. luidt de etensbel. We zitten bij een groep Fransen aan tafel die de Tour du Beaufortain lopen. Gezellige gesprekken en het eten is weer prima: brandnetelsoep, varkensstoofpot in kerriesaus met rijst, kaas (Beaufort), roompuddinkje met mandarijn. En natuurlijk laten we zoals gebruikelijk een half litertje wijn aanrukken.