Croix du Bonhomme - Plan de la Lai

Els' Wandelverslagen

Verslag van de GR 5, vanaf 2003.

Hè, hè, even pauze en een beetje bijkomen. Vanaf hier dalen we verder door de Alpenweiden met prachtige bloemen. Het is af en toe steil en lastig omdat de paden erg uitgesleten zijn, maar eng is het gelukkig niet meer. Alleen mijn benen beginnen nu te sputteren. Ik heb behoorlijke spierpijn van de afgelopen dagen in mijn bovenbenen en kuiten. Maar we zijn toch te vroeg om al snel in de volgende refuge te arriveren, dus vinden we een min of meer vlakke plek om uitgebreid te picknicken en even lekker languit te gaan. Intussen is het behoorlijk bewolkt geworden en het begint wat te dreigen. Dus toch ons boeltje maar weer bij elkaar gepakt en weer verder. Het laatste stukje afdalen gaat snel en toch om half 2 al zijn we bij de refuge (1820 m). Ook hier weer slapen op een slaapzaal. We zijn natuurlijk de eersten, dus kunnen we, na een drankje op het terras, heerlijk even douchen. De rest van de middag brengen we lezend en verslag schrijvend door op het terras. Het is bewolkt en even vallen wat spetjes, maar daar blijft het bij. Het eten (geen soep, iets anders, weet ik niet meer, braadworstje met polenta en sla, toetje) is weer prima. Inmiddels zijn ook de andere gasten gearriveerd. We ontmoeten hier andere GR 5-lopers, een Belgisch stel dat met een tentje loopt. Na het eten nog wat gelezen en weer vroeg naar bed, als laatsten.

Naar boven

Maandag 4 juli 2011

Refuge de la Croix-du-Bonhomme - Refuge du Plan-de-la-Lai 2.15 u./5 u./6,5 km

Beroerd geslapen; één van de Fransen snurkte nogal en ze hadden bovendien de luiken potdicht gedaan, dus weinig frisse lucht. We hoeven niet ver vandaag, dus we maken geen haast. We maken nog even een paar foto’s van Martine en Cyprian - onze wegen scheiden zich hier – en dan vertrekken we om half 9. Het is alweer prachtig helder weer. We beginnen vrijwel direct met de beklimming van de door mij gevreesde Crête des Gittes, een wandeling over de graat van een berg. Aan het begin zien we op de flank van de berg een groep van zo’n 20 steenbokken, prachtig!

Dan lopen we eerst een stuk omhoog. Het pad is hier redelijk breed, goed te doen. Het is ook wel bijzonder om zo te lopen op een pad met aan weerszijden een steile helling naar beneden. Hoogste punt op 2538 m. Ik begin het pas vervelend te vinden als we gaan afdalen en de paadjes smaller worden. We lopen afwisselend op de graat of net iets daaronder op de zuidoostflank (zon) of noordwestflank (schaduw). Vooral aan die laatste kant kijk je steil in de diepte. Ik vind het eng, we vorderen maar langzaam, maar er ligt gelukkig geen sneeuw. Dat had ook nog gekund. Na 5 kwartier pauzeren we even op een wat breder gedeelte. Dan dalen we verder af naar de col de la Sauce (2307 m).