Vieux-Chateleu - Le Frambourg

Els' Wandelverslagen

Verslag van de GR 5, vanaf 2003.

Dan een heel stuk over landwegen door de prachtig bloeiende velden. Wat is het toch mooi, ik raak niet uitgekeken. Je probeert het wat op foto’s te vangen, maar die plaatjes zijn toch een slap aftreksel van de werkelijkheid. Er is op dit stuk weinig hoogteverschil, dus we hebben er flink de pas in. Daarna een stuk door het bos, maar ook op dezelfde hoogte. Het valt vandaag erg mee met stijgen en dalen. Bovendien zijn de wegen en paden over het algemeen goed te belopen.

Naar boven

Donderdag 28 mei 2009

Vieux Châteleu – Auberge La Perdrix 17 km

Goed geslapen, de overvloedige maaltijd heeft me niet in de weg gezeten. Ook het ontbijt is prima en we nemen een lunchpakket (panier pique-nique) mee voor onderweg. Even na 9 uur gaan we op weg. Het is goed weer, wel wat bewolking maar ook zon en lekker fris. Alweer een prachtige route vandaag. We worden, net als de andere dagen trouwens, regelmatig een weiland ingestuurd, waar we tussen de koeien lopen. Maar ook veel door het bos en af en toe langs een beekje. Geen lastige paadjes vandaag. We dalen eerst geleidelijk tot 919 m. En na een afdaling volgt natuurlijk altijd weer klimmen. Een lange klim tot weer ruim 1200 m. We blijven nog steeds dicht bij de Zwitserse grens, soms even erover. Zo lopen we op een steenslagweg, waarover opeens een draad is gespannen, meer is het niet. Met een bord erbij dat dit de grens is en verboden erover te gaan met (vracht)auto’s, bussen, enz. Voetgangers mogen er via een overstapje langs.

Ergens op een weitje strijken we neer voor de picknick. En er komt wat uit onze pakketten: brood, gerookt worstje, stuk Comtékaas, een ei, zakje chips, een appel en een klein yoghurtdrankje. Smullen dus. De zon laat een beetje verstek gaan en dat is jammer, want het wordt wat fris als je stilzit. Verder maar weer dan. Uiteindelijk dalen we af tot het dorpje Les Alliés (975 m). Hier verlaten we de route om naar Auberge La Perdrix te lopen, twee kilometer verder. Wel weer even steil klimmen, we schatten dat de auberge toch zeker weer op 1100 m ligt. Daar aangekomen tegen half 5 is alles dicht, er is niemand. We wachten een poosje en dan maar eens gebeld. Eerst krijg ik een antwoordapparaat, maar bij de derde poging de eigenaar aan de lijn. Dan blijkt dat we er pas vanaf 18 uur terecht kunnen. Staat wel aangeplakt bij de ingang, maar die is aan de achterkant en dat hadden we nog niet ontdekt. Het was ons bij reservering ook niet verteld. We installeren ons dan maar op het terras met een boek, wel een beetje koud, de wolken overheersen. Om half 6 arriveert de eigenaar en kunnen we naar onze kamer. Heerlijk douchen en weer warm worden. Ook La Perdix is weer zo’n grote oude boerderij, al is deze iets luxueuzer ingericht. Hier wel een douche op de tweepersoonskamer, maar de wc op de gang. Bij het diner krijgen we weer regionale gerechten voorgeschoteld: salade comtoise, gegrild kalfsworstje met gemarineerde, geroosterde aardappels en champignons, toe verse kaas met suiker. Er zijn inmiddels wat meer gasten gearriveerd: wandelaars en motorrijders. ’s Avonds nog even lezen, maar de ogen vallen al vroeg weer dicht.

Lekker ontbeten met thee uit kommen die bijna zo groot zijn als soepterrines. We vertrekken ongeveer kwart over 9, weer een lunchpakket mee. Het weer ziet er wat beter uit dan gisteren, wel een stevige, frisse wind, maar meer zon. Bertus is gisteravond erg verkouden geworden. Dat is jammer, hij voelt zich niet zo lekker. Deze keer zal ik hém op sleeptouw moeten nemen, vorige week was het andersom. We beginnen eerst met de twee kilometer terug naar de route, nu naar beneden, dat loopt lekker door.

Vrijdag 29 mei

La Perdrix – Le Frambourg 18,5 km

Het laagste punt vandaag ligt op 887 m bij de Dames des Entreportes, een vreemd natuurverschijnsel van een op het oog losstaande rotswand beneden in een kloof.

Daarna gaat het weer omhoog, eerst geleidelijk, maar uiteindelijk toch nog weer even klimmen naar 1086 m. Dat is dan ook meteen het hoogste punt, want hierna is het vrijwel alleen nog maar dalen. We picknicken in een mooie, rustige vallei. Er komt weer allerlei lekkers uit onze pakketjes: stokbrood met roomboter en een dikke plak gerookte ham (de brede vetrand halen we er maar af) met augurkjes, een stukje kaas uit de streek, een tomaat, een sinaasappel. Heel lang blijven we niet zitten/liggen. We zitten wel een beetje in de luwte van een struik, maar het waait stevig en het wordt wat koud.

Uiteindelijk belanden we bij de restanten van een fort, mooi uitzicht hier op het aan de overzijde van de kloof (cluse) gelegen Château de Joux. Dan volgt een makkelijke zigzagafdaling naar de kerk van Le Frambourg (870 m), waar de klok net 3 uur slaat. We krijgen al snel een lift naar Pontarlier, drie jonge mensen, daar kunnen wij ook nog wel bij. We hebben dan nog even tijd om iets te drinken op een terras voor we de bus van 16 uur naar Villers-le-Lac nemen. De bus rijdt langs alle scholen en raakt vol met scholieren, die zich opvallend rustig gedragen, geen geschreeuw of gedoe. Met vijf kwartier zijn we in Villers. Even een paar boodschappen inslaan en dan de auto weer opzoeken en naar de tent. Einde van deze trektocht en deze vakantie. In augustus gaan we hopelijk weer verder.