Els' Wandelverslagen

Verslag van de GR 5, vanaf 2003.

Nog weer verder bereiken we de kam van de hoogste Vogezentoppen. Die zullen we een paar dagen blijven volgen. Hier liep ooit de grens tussen Frankrijk en Duitsland. Dan weer een beetje omhoog, dan weer omlaag lopen we eerst over de behoorlijk kale hoogvlakte van de Gazon du Faing (1302m). De sneeuw is hier nog maar net weg, het gras nog winters dor. Hier en daar komen we de eerste restjes sneeuw tegen. Schitterende vergezichten naar oost en naar west. De paden waarover we lopen zijn erg rot(s/t)ig en uitgesleten. We moeten dus wel goed kijken waar we onze voeten zetten. Dat blijft het verdere traject zo.

Volgende

Naar boven

Woensdag 7 mei 2008

Le Bonhomme - Col de la Schlucht 23 km

Vorige

Vandaag een lange etappe, daarom beginnen we vroeg. Omdat de Route des Crêtes, waarop we voor het liften aangewezen zijn, vooral door toeristenverkeer gebruikt wordt, schatten we de liftkansen voor de ochtend niet hoog in en gaan we vanuit Le Bonhomme direct lopen. Na een kop koffie (in tegenstelling tot Nederland zijn in Frankrijk de cafés 's morgens meestal al vroeg open) starten we met een steile klim het dorp uit. Het blijft nog wel een poosje steil omhoog gaan via een mooi smal pad geflankeerd door heide en bosbessenstruiken. Zo winnen we snel hoogte.

We blijven stijgen tot de Tête des Faux (1220m). Onderweg in het bos vinden we overal nog restanten van de Eerste Wereldoorlog, zoals een voormalige Duitse begraafplaats en noodhospitaal. Ook op de top van de Tête des Faux , waar hard om gevochten is, nog restanten van versterkingen, roestig prikkeldraad, enz. Na de afdaling via een stenig pad komen we midden in het bos ineens langs een Franse militaire begraafplaats. Indrukwekkend eigenlijk, zo in the middle of nowhere.

Hoewel we vanaf de camping steeds verder moeten rijden, parkeren we de auto toch weer redelijk bijtijds op de Col de la Schlucht en gaan we na een kop koffie op pad. Het is weer prachtig weer, stralend blauw. We boffen enorm met het weer deze week, dit zijn echt de ideale omstandigheden voor een tocht over de Vogezentoppen. Goedgemutst beginnen we de klim naar de Honeck, ons volgende hoog(s)tepunt. We zijn nog geen half uur onderweg, of ik lig ineens languit op het pad. Gewoon een breed, vlak pad, half verhard, zand, kortom een niets-aan-de-handpad. Misschien daarom dat ik de gemeen uitstekende stenen niet zag? Want hier kun je om je heen kijken en lopen we ons te vergapen aan het uitzicht op de noordwand van de Honeck met sneeuw. In ieder geval, ik lig, ben hard bovenop mijn fototoestel terecht gekomen en zit dan eerst even naar adem te happen. Dat toestel zal wel kapot zijn, concludeer ik als ik weer wat kan zeggen en dan bekijken we de verdere schade. Linkerknie en rechterhand kapot, verder valt het mee. Gelukkig hebben we van alles aan pleisterwerk bij ons. Na de boel schoongemaakt en beplakt te hebben, controleer ik mijn camera, die het tot mijn verbazing en opluchting nog doet! We kunnen weer verder, omhoog naar de Honeck (1362m).

Af en toe nog even stevig klimmen, bijvoorbeeld naar de Roche du Tanet (1293m). Uiteindelijk bereiken we na een vrij steile afdaling de Col de la Schlucht (1139m) en gaan we terug liften. Er gaan niet veel auto's de goede kant op, maar na een kwartiertje stopt een jong stel, op weg naar huis in Noord-Frankrijk. Ze ontruimen de achterbank en besluiten via een andere route naar huis te rijden, zodat ze ons naar de auto in Le Bonhomme kunnen brengen. Geweldige mensen, die Fransen.

Schitterende panorama's, maar wat is het hier al druk. Vandaag is een nationale feestdag t.g.v. het einde van de Tweede Wereldoorlog. Veel mensen zijn vrij en hebben een korte vakantie (komend weekend is het Pinksteren). Bovendien is het vanaf de Route des Crêtes maar een klein eindje klimmen naar de top en kun je zelfs met de auto bovenaan komen. We dralen even wat rond en lopen dan weer verder.

De officiële route van de GR5 daalt hier af naar Mittlach. Wij hebben geen enkele reden om naar beneden te gaan voor overnachting of vervoer (wel handig als je een trektocht maakt natuurlijk) en lopen de variant over de bergkam. De markering is wat spaarzamer en zo lopen we niet volgens de route over de top van de Kastelberg, maar langs de oostflank, wat ons een uur extra kost. Daar hebben we helemaal geen spijt van: het is een prachtig traject met vergezichten, langs en soms over de sneeuwresten. Op de hellingen bloeien anemoontjes en wilde narcissen, op natte stukken ook ranonkels. Veel te zien dus.

Als we de route weer gevonden hebben, moeten we nog een paar flinke bulten over, elk zo'n 1300m hoog. Maar waar we de tocht gisteren wat zwaar vonden, valt het hier erg mee. Over het algemeen zijn de paden goed te belopen, minder stenig dan gisteren. We komen veel wandelaars en picknickende gezinnen tegen. Het is hier ook werkelijk magnifiek! Vanaf de Col du Herrenberg volgen we weer de officiële GR5-route. Na nog iets meer dan een uur omhoog en omlaag arriveren we op de Col du Hahnenbrunnen (1190m) en vinden we het welletjes. We gaan liften. Een man met een hondje in een kleine kampeerbus neemt ons mee en zet ons weer netjes af bij de auto.

Weerspiegeling in het Étang du Devin.

Roche du Corbeau.

Restanten uit WO I op de Tête des Faux.

Nationale begraafplaats op het Carrefour Duchesne.

Lac Blanc.

Gazon du Faing.

Een oude grenspaal.

De eerste sneeuw!

Lac des Truites.

Roche du Tanet.

Uitzicht op de Honeck; hier viel ik.

Op de Honeck.

Daar moeten we naar toe.

Voorbijganger?!

En dit ligt achter ons.