Els' Wandelverslagen

Verslag van De Loop van de Reest, 2008/2010.

Volgende

Naar boven

Zondag 27 september 2009

 

De Reestlanden – Zuidwolde (viaduct) 13 km

Vorige

Het is al weer een half jaar geleden dat we een stukje van de Loop van de Reest liepen. Deze zomer liepen we het Friese Kustpad en delen van de GR5 en Marskramerpad. Maar vandaag blijven we dichter bij huis. Het is een mooie nazomerdag en na de koffie gaan we weg, fietsen mee. We parkeren de auto bij het viaduct en peddelen in 20 minuten naar ons startpunt. Voor het laatst zien we nu de Reest, niet meer dan een rechte sloot in het reeds lang ontgonnen land.

De route gaat deels over asfalt, deels over zandwegen, die hier gelukkig nog zijn en nu vanwege de droogte van de afgelopen weken behoorlijk stoffig. Hier en daar zijn ook nog kleine natuurgebiedjes; restanten van het voormalige uitgestrekte en onherbergzame veengebied, zoals het Zwarte Gat met een mooi veenmeertje. Verder weinig over deze etappe te melden, of het moest zijn dat we het nog even (bijna letterlijk) aan de stok hebben met een klein keffertje, dat woest van zijn erf af komt stormen en vast van plan is ons bij de enkels te grijpen als we hem onze rug toegekeerd hebben. Uiteindelijk druipt hij af na wat boze schijnbewegingen van Bertus. We lopen lekker door en zijn vlot weer terug bij de auto.

We steken de N48 over, een hachelijke onderneming, want er wordt 100 gereden, en komen meer in open veld. Bij Steenbergen verlopen we ons. Er is een routewijziging, maar door de sneeuw kunnen we niet goed zien of we op asfalt of (bevroren) zand lopen en een duidelijke markering zien we ook niet. Ook in Steenbergen zijn we de kluts kwijt en lopen te ver door. Het gevolg is dat we een groter stuk langs de hoofdweg lopen dan de bedoeling was. Maar uiteindelijk pikken we de route weer op. We kruisen snelweg (onderdoor) en Hoogeveense Vaart (overheen). Veel meerkoeten hier. Even verder ontmoeten we voor het eerst het Oude Diep, een beek die eens, net als de Reest, meanderend het water van de natte veengebieden naar de Zuiderzee afvoerde. De Loop van het Oude Diep wordt ons volgende project in Drenthe. Even voor Echten nog een stukje bos tot de ingang van het Huis te Echten, een havezate nu in gebruik door de Stichting Visio voor blinden en slechtzienden. De auto staat iets verderop.

We hebben vorig jaar de Loop van de Reest nogal verwaarloosd, maar vandaag gaan we er weer eens op uit. We hebben een winter met veel sneeuw en kou. Ook vannacht heeft het weer gesneeuwd; er ligt weer een aardig laagje als we wakker worden. We gaan niet heel vroeg weg, met één auto en zonder fietsen; we kunnen weer eens gebruik maken van openbaar vervoer. Kleine teleurstelling: ten zuiden van Assen ligt veel minder sneeuw, maar vooruit: het is een prachtige dag, zon schijnt, temperatuur net iets onder het vriespunt. We halen in Echten nipt de bus. In Hoogeveen is weinig overstaptijd en in de nieuwe Qbuzz-bussen kunnen, zo blijkt, de chauffeurs geen onderling contact maken. Maar onze chauffeur adviseert een paar haltes eerder uit te stappen; de andere bus komt daar ook weer langs en het geeft ons wat meer speling. Dat lukt en zo staan we in krap een half uur in Zuidwolde. We lopen een klein stukje het dorp in en vinden tegenover de kerk een cafetaria waar we even koffie kunnen drinken. Even later gaan we op pad, zo’n 20 minuten lopen naar het viaduct en daar de route weer oppikken. Het kleine laagje sneeuw is op bevroren wegen en paden gevallen, dus hier en daar spiegelglad. Het vergt een speciale looptechniek, zullen we maar zeggen. Af en toe zakken we met luid gekraak door de onzichtbare bevroren plassen op het pad. Het eerste stuk gaat door bos en hei, weinig origineel Klein Zwitserland genaamd. We hebben al heel wat keren door een Klein Zwitserland gelopen, hier en in het buitenland. Het is wel een mooi gebiedje.

De Reest.

Laatste keer de Reest, een rechte sloot.

Hoogeveense Vaart.

Oude Diep.

Plaggenhut in Echten.