Els' Wandelverslagen

Verslag van het Drenthepad, 2004/2006.

We lopen nu door het Drouwenerzand, een prachtig gebied met stuifzand, bos en  heide met jeneverbessen. Langs de Bronneger Hunebedden (5 vlak bij elkaar) belanden we even voor Borger bij het Hunebedcentrum. Hier is het grootste hunebed van Nederland en een leuk museum, dat we bezoeken. Het is dan nog een klein stukje lopen naar de kerk in het centrum waar onze auto staat.

Naar boven

Zaterdag 15 april 2006

Zuidlaren - Gieten 19 km

Vorige

Het wordt eindelijk wat beter weer, de zon schijnt en het is niet meer zo koud. Dochter Willemijn verzorgt dit keer het taxivervoer en in Zuidlaren beginnen we met een kop koffie en dan op weg. Ons traject voert vandaag veelal over oude verbindingsroutes over de Hondsrug en leidt ons langs hunebedden en grafheuvels.

In Anloo eten we op een terrasje uit de wind en in de zon een uitsmijter. Het kerkje van Anloo, de Magnuskerk (helaas staat de toren in de steigers), is een van de oudste van Noord Nederland. Het oudste gedeelte uit de 11e en 12e eeuw. In de Middeleeuwen was Anloo een belangrijke plaats, nu een rustig plattelandsdorpje. Verder lopen we veel door bos vandaag en het laatste stukje pal over de oostrand van de Hondsrug, waar we naar links de lager gelegen Veenkoloniën zien liggen. We hebben steeds licht omhoog gelopen, van 6m in Zuidlaren tot zo'n 17m bij Gieten. Waar heb je het helemaal over als je het vergelijkt met lopen in heuvels of bergen, maar je merkt het wel. De belangrijkste doorgaande weg over de Hondsrug, de N34, is hier wel nadrukkelijk hoorbaar en soms zichtbaar aanwezig. Dat zal nog wel even zo blijven, want tot Emmen blijven we er ongeveer parallel aan lopen.

Met de Qliner (1-uursdienst) staan we binnen het kwartier op de Brink van Gieten, waar we in de zon bij Hotel Braams beginnen met een kop koffie. Ook vandaag lopen we weer langs de oostrand van de Hondsrug. Het hoogteverschil is heel duidelijk. Ik mag van Bertus dan wel niet van”steil” en “in de diepte” spreken (“We zijn hier niet in Frankrijk”), het glooiende landschap lijkt af en toe erg op de Limburgse heuvels. We moeten dan ook regelmatig stijgen en dalen. Ook lopen we een stuk over de voormalige spoorbaan Assen - Stadskanaal, die in het begin van de 20e eeuw zoveel mogelijk horizontaal is aangelegd, zodat hij hier onder het maaiveld duikt; vlak voor Gasselte zijn de taluds wel zo'n 4m hoog. Bij Gasselte willen we een stop maken bij herberg De Wiemel, maar dit blijkt ondanks de uitnodigende borden “koffie met huisgemaakt gebak” dicht. Dát vinden wij dus niet leuk: doen alsof je open bent en dan de deur op slot houden. Dan maar verder. In Gasselte is ook alles dicht, dus eten we noodgedwongen even een boterham.

Ook vandaag weer de nodige hunebedden en grafheuvels langs onze route. Het is heerlijk lopen door het bos, we komen maar weinig mensen tegen. Met een grote boog om de nieuwbouwwijken van Emmen heen belanden we weer op het station, waar we anderhalf jaar geleden gestart zijn. Een mooie afsluiting van het Drenthepad.

De Qliner brengt ons weer comfortabel in 20 minuten naar Borger. Hier beginnen we met koffie met, vanwege de feestdag en de laatste etappe, een punt appeltaart. Het is een prachtige dag, al waait er een stevige zuidoosten wind, die we vermoeiend (hooikoorts!) tegen hebben. Maar we lopen vooral door bos en hei en daar hebben we er niet zo'n last van. Door het warme weer van de afgelopen dagen zijn de knoppen ineens opengebarsten en fris groen voert de boventoon.

Zuidlaren, Havezate Laarwoud.

Hunebed in Kniphorsterbos.

Bij Anloo.

Gieten.

Boerderij uit 1604 in Bonnen (buurtschap bij Gieten).

Drouwenerzand.

Bij Borger.

Bij Exloo.

Valthe.