Els' Wandelverslagen

Verslag van het Noaberpad, 2003/2005.

Om een uur of 12 gaan we dan toch serieus op pad. Eerst kilometers lang over een gravelfietspad langs de Bocholter Aa. Een mooi stuk. In het niet bijster interessante plaatsje Isselburg (ijzerindustrie) strijken we even neer op een terrasje om wat te drinken. Als we weer verder willen valt er een bui; we wachten dus nog even onder de arcaden van het Rathaus.

Naar boven

Vrijdag 10 juni 2005

Bocholt - Anholt 19 km

Vorige

Eindelijk hebben we kans gezien er drie dagen op uit te trekken om het laatste stuk Noaberpad te lopen. De laatste keer was bijna een jaar geleden! Vanmorgen vroeg naar Emmerich vertrokken en daar (auto gratis parkeren bij het station!) de trein richting Duisburg gepakt. In Wesel stappen we over op de boemel naar Bocholt. Omdat er niet zulk mooi weer voorspeld is ('s nachts koud) kamperen we niet, maar heb ik overnachtingadresjes geboekt. Tegen half 12 arriveren we in Bocholt, waar we al snel de route weer oppikken. Het is prachtig weer en zo zitten we even later op de bloemenmarkt voor het 17e-eeuwse Rathaus aan de Kaffee mit Apfeltorte.

Tussen Isselburg en Anholt lopen we grotendeels door een uitgestrekt golfterrein: Achtung, Lebensgefahr! Fliegende Golfbälle. Enfin, we overleven dit en nemen nog even een kijkje bij het imposante Wasserschloss Anholt. Een paar behulpzame tieners wijzen ons de weg naar ons bed-and-breakfastadresje Privatpension Hüls. Eten doen we 's avonds in het sfeervolle Speisenrestaurant Haus Onstein aan de Eiermarkt, een aanrader.

Goed geslapen en na een prima ontbijt weer vertrokken. Eerst naar de bakker voor belegde broodjes voor onderweg. Leuk stadje, Anholt. De kerk en het oude centrum liggen hoog op een oud rivierduin. Het is frisser dan gisteren, maar droog met wat zon. Het eerste stuk lopen we langs de grens, een mooi gebied.

In Gendringen gaan we even van de route af het centrum in op zoek naar een kop koffie. Het kost de nodige moeite iets te vinden dat open is (op zaterdagmorgen!), een weinig spectaculair stadje. Even verder ontpopt Bertus zich als eendenhoeder: we lopen langs de drukke weg tussen Gendringen en Ulft als daar net een groepje eenden wil oversteken, maar ze durven niet erg. Als aan beide kanten de auto's stoppen, loopt Bertus achter de eendjes aan om ze tot wat meer spoed aan te sporen en zo bereiken ze veilig de overkant. Tot grote hilariteit van de voorbijgangers. Tussen Gendringen en Lengel lopen we 10 kilometer over verharde wegen door saai open landschap. Een volstrekt oninteressant deel van de route, volgens het boekje voor boven de zestien. Naar mijn idee vooral voor doorzetters. Er valt ook nog een bui. Maar dan, de laatste loodjes, bereiken we het Montferland en beklimmen we 'nog even' de Galgenberg. Behoorlijk versleten bereiken we hotel Heitkamp in het centrum van 's Heerenberg.

Zondag 12 juni

's Heerenberg - Emmerich 18 km

Heerlijk gegeten gisteravond. Omdat we zin hadden in pizza gingen we op zoek naar een pizzeria. De enige die we vonden was erg ongezellig, er waren geen andere gasten, TMF stond veel te hard aan en toen de rode wijn ook nog zuur bleek te zijn, zijn we weer vertrokken. We kwamen terecht bij eetcafé De Snor, waar we aten in de gezellige, verwarmde serre. Geen pizza, wel lekker. Vandaag om een uur of half 10 vertrokken naar Emmerich, hemelsbreed hooguit 5 kilometer. Het is goed weer, afwisselend zon en stapelwolken. We lopen hier door het mooie golvende landschap van de uitlopers van de stuwwal.

In Stokkum een koffiestop op het terras van café-restaurant 't Klaphek. We komen veel wandelaars tegen die meedoen aan een tocht. Die hebben er goed de sokken in. Wij doen het met onze zware rugzakken toch wat rustiger aan. Verderop voegt het Pieterpad zich bij ons en wordt het gelijk drukker met wandelaars 'met een boekje'. En zo lopen wij opnieuw de route over de Elterberg. Bij Spijk nuttigen wij ons lunchpakketje op een bankje in de zon. Dan de Rijndijk op en linksaf naar Emmerich, dat we in de verte al zien liggen. De Rijn zien we maar even jammergenoeg, want de uiterwaard is hier heel breed en begroeid.

Vlak voor Emmerich heb ik een dip (zere voeten deze derde dag) en doen we even een tukkie in het gras onderaan de dijk. In Emmerich, volledig kapotgeschoten in de Tweede Wereldoorlog en nu dus allemaal nieuw, stoppen we alleen nog voor een ijsje en om kwart voor 5 zijn we bij het station. De auto staat er nog. Einde Noaberpad.

17e-eeuwse Rathaus van Bocholt.

Bocholter Aa.

Haus Hardenberg.

Azewijn.

Wijnstokken aan de voet van het Montferland.

Huis Bergh, 's Heerenberg.

Stiftskerk, Hoog Elten.

De Rijn.

De Rijnbrug bij Emmerich.