Col de Bassachaux - Col de la Golese

Els' Wandelverslagen

Verslag van de GR 5, vanaf 2003.

Op een wat vlakker stukje weide nuttigen we de lunchpakketten die we hebben meegekregen. Er komen allerlei heerlijkheden tevoorschijn.

Naar boven

Donderdag 1 juli 2010

Col de Bassachaux – Col de la Golèse 5 u. 45 min./9 u.

Niet zo goed geslapen, het was erg warm op de slaapzaal. Maar wel weer vroeg op en tegen 8 uur op pad. Het eerste stuk gaat over een breed pad op ongeveer hetzelfde niveau. Verderop weer klimmen naar de Col de Chésery (1992 m) waar we de Zwitserse grens over gaan. Het is nu al benauwd warm, veel vocht in de lucht en dat maakt het klimmen wel wat zwaar. Maar wat is de natuur prachtig! Al die bloemen!

Op het terras van de refuge de Chésery met uitzicht op het Lac Vert drinken we even een kop koffie. Er ligt hier nog veel sneeuw als gevolg van een lawine de afgelopen winter. Het is wel een prachtig dal zo met dat meertje. Dan klimmen we het dal uit naar de Col des Portes de l’Hiver (2099 m), onze eerste tweeduizender.

Magnifiek uitzicht op de besneeuwde bergen aan de Zwitserse kant, zoals de Dents-du-Midi en de Dents Blanches. Dit uitzicht houden we het hele Zwitserse traject. We lopen over een mooi, breed pad, geleidelijk dalend tot 1650 m. Beneden ons zien we de vele sporen van wintersportactiviteiten, veel skiliften.

Dan gaan we weer stijgen naar de Col de Coux (1920 m). Dat valt weer niet mee. Het pad is goed, omzoomd door prachtige bloemen zoals de voor de Alpen kenmerkende rhododendron (het Alpenroosje), maar steil, en het is warm, ook op deze hoogte.

Eenmaal op de col passeren we opnieuw de grens, nu weer terug in Frankrijk. Het is hier nogal druk. We dalen af, soms behoorlijk steil, nog steeds over brede paden. We worden regelmatig gepasseerd door mountainbikes. Het begint nu wat te rommelen en er vallen een paar dikke druppels. We zoeken onze poncho’s op en leggen die wat hoger in de rugzak, maar voorlopig valt het mee. Vlak voor we een open stuk moeten oversteken langs de flank van een berg gaat het dan echt onweren, vooral rond de bergen achter ons, waar we net vandaan komen. We blijven eerst een poosje schuilen onder een paar lage bomen. Het regent een beetje, maar het ergste lijkt langs te drijven, dus toch maar weer verder. Heel snel overbruggen we de open berghelling waar het licht stijgt. Eenmaal weer in het bos blijft het regenen en rommelen, maar de poncho kan in de rugzak blijven.

We beginnen nu weer serieus te stijgen vanaf 1568 m naar de Col de la Golèse (1662 m). De zon komt een beetje terug, de regen stopt en de wind verdwijnt: het is weer net zo warm en zwaar als tevoren. Maar als we boven zijn is daar even verderop de refuge waar we zullen overnachten. We hebben hier een eigen kamer. Verder zijn er normale toiletten, wastafels met warm water, maar geen douches. Toch kunnen we ons lekker opfrissen en dan een drankje op het terras in de zon. Weer eten we aan een lange tafel, nu met zeven mensen, o.a. het stel waar we gisteren ook mee waren. De tafelgesprekken zijn heel gezellig. Op het menu: soep, rosbief, gebakken aardappelen, kaas, crème brulée. Om 21.10 uur (!) liggen we in bed.