Plampinet - Montgenevre

Els' Wandelverslagen

Verslag van de GR 5, vanaf 2003.

Maandag 15 juli 2013

Plampinet - Montgenèvre 6.10 / 7.40 u / 15,9 km

De bedden lagen lekker en we staan goed uitgerust op. Ik heb besloten toch door te gaan, de hiel extra goed in te pakken en na een uur kijken hoe het gaat. Dan kun je altijd nog terug en een bus nemen naar Briançon. We vertrekken even na acht uur, het is nog lekker fris en het gaat direct omhoog, nu nog in de schaduw. We stijgen via een breed steenslagpad met veel haarspeldbochten en winnen snel hoogte. De stijging is precies goed om in een rustig ritme lekker door te kunnen lopen. Na een uur de eerste pauze. De Ieren komen voorbij. Het gaat goed met de voeten, ik heb weinig last, dus we gaan door. Zo blijft het lang geleidelijk stijgen door een mooie kloof, een zijdal van de Vallée de la Clarée. Bij de Chalets des Acles (1870 m) wordt net een schaapskudde tegen de helling opgejaagd.

Nu wordt het steiler, soms behoorlijk zwaar, maar prachtig landschap. Als we het bos verlaten komen we via een nauw dalletje uit op de Alpenweiden, steeds verder stijgend. Ik krijg het nu toch wel een beetje moeilijk, mijn voet gaat pijn doen en ook mijn benen, omdat je toch onbewust probeert met andere spieren te compenseren. Bovendien wordt de lucht ijler, ik kom maar langzaam vooruit. Ik neem dan maar een pijnstiller en Bertus neemt wat van mijn bagage over, zodat ik lichter loop. Het helpt en we bereiken na een poosje de Col de Dormillouse (2445 m). Even de rugzakken af en rondkijken.

Wat een indrukwekkend, kaal en leeg landschap. We zien de volgende col al liggen, moeten nog een stukje hoger. Via vooral balkonpaden lopen we erheen, goed te doen, alleen het laatste stukje, ook nog eens steil stijgend, vind ik een beetje vervelend. Bovenop de Col de la Lauze (2529 m) aangekomen, wordt ik niet vrolijk. De col ligt op de graad van een bergrug en ook aan de andere kant gaat het steil naar beneden, ai! Eerst even uitblazen, wat drinken. De Ieren waren er al en beginnen de afdaling. En dan moeten wij ook, het eerste stukje vind ik doodeng, voetje voor voetje. Maar dat is maar een meter of 50, misschien nog wel minder, en dan wordt het, weliswaar, balkonpad makkelijker te belopen. Uiteindelijk valt de afdaling verder mee; lang, maar weinig problemen, een enkel steenslagpad, maar vooral goed te belopen paden door de Alpenweiden.

Als we lager komen wordt het drukker met wandelaars. Het laatste stuk gaat over een breed steenslagpad tussen de bomen. Het is hier heel warm. Bijna beneden kunnen we even een blik over de grens in Italië werpen op het grensdorpje Claviére. Dan verder westwaarts naar Montgenèvre (1849 m), de oudste wintersportplaats van Frankrijk. We hebben het eigenlijk best snel gedaan. We zullen een bus terugnemen naar Briançon en nestelen ons op een terras tegenover de bushalte. Volgens de dienstregeling moet er om half 5 een bus komen, als er tenminste gereserveerd is. Wij hebben dat niet gedaan en dan moet je maar hopen dat je mee kunt. Anders een dik uur wachten tot de volgende die in ieder geval rijdt volgens de reguliere dienstregeling. De bus komt niet, we wachten een poosje en nemen dan nog maar een drankje. Dan verschijnt er toch een bus. Even vragen, ja hij gaat naar Briançon en ja, we kunnen mee. Gauw nog een paar slokken genomen, de rest van het drankje maar laten staan en de bus in. De Ieren zijn ergens anders in het dorp aangeland en zien we niet meer terug. Die zullen de volgende bus wel nemen. Om een uur of vijf zijn we op het station waar de auto nog staat en keren we terug naar de camping. Douchen, beetje opruimen en verder helemaal niets meer. Mijn rechterhiel is een ravage; dat wordt even een paar dagen niet lopen. Maar dit eerste stuk is toch maar mooi weer gelukt!