Vallee Etroite - Plampinet

Els' Wandelverslagen

Verslag van de GR 5, vanaf 2003.

Zondag 14 juli 2013

Vallée Étroite - Plampinet 4 / 6u / 11,8 km

Ondanks de eigen kamer toch maar redelijk geslapen. Maar vroeg uit de veren, het wordt warm vandaag, dus we willen vroeg op pad. Tegen 8 uur vertrekken we, een klein stukje over een behoorlijk steil stijgend pad tussen bloeiende velden door. Dan in het bos steken we een beek over en vervolgen we de klim over een slingerend en soms zigzaggend bospad. Zo klimmen we ongeveer een uur, prima te doen. Af en toe prachtig uitzicht op het dal beneden ons en de “Rois Mages” (of “Tre Magi”), drie naast elkaar liggende bergtoppen met de namen Balthazar, Melchior en Gaspard.

Dan arriveren we op de Alpenweiden en houden even pauze. Weer verder, nog steeds licht stijgend tot aan de Col des Thures (2194 m), waar we verrast worden door een prachtig meertje. We maken een paar foto’s, maar lopen door. Het is nog geen tijd voor een pauze en het is er best druk met wandelaars. Een stukje dalen we lichtjes af door de Alpenweiden, we komen nog een eenzaam ezeltje tegen.

Dan via een breed steenslagpad verder het dal in, waar we prompt foutlopen. De Chapelle des Ames (1623 m), waar we uit moesten komen, hebben we gemist en we lopen te ver westwaarts, overigens wel GR-markeringen volgend, maar die zijn, zo blijkt, van een variant. We ontdekken dit als we even op een beschaduwd terras zitten uit te blazen met een glas ijsthee. Het valt nog mee; even een stukje terug langs de weg en we pikken de route weer op. We steken de Clarée over en via een mooie bosweg lopen we het laatste stuk naar Plampinet. We zijn nog vroeg en besluiten even een uiltje te knappen op een weitje in de schaduw van een boom. Heerlijk plekje, maar toch nog wat dicht bij het pad en passerende wandelaars beginnen te fluisteren als ze ons zien liggen.

Dan begint de afdaling naar de Vallée de la Clarée, het mooie dal waar we met de bus naar Bardonecchia al doorgekomen waren. Vrij steil, vermoedde ik en ik had er een beetje tegenop gezien, maar eigenlijk valt het wel mee. De helling is wel steil, maar het niet al te smalle pad slingert met veel haarspeldbochten naar beneden. Wel stenig, dus af en toe glijden we wat en een paar wat lastige stukjes. Een snelle afdaler zal ik wel nooit worden, maar dit gaat aardig. Deze zuidhelling doet al heel mediterraan aan; andere steensoort en veel erosie. We passeren een paar rotspilaren. Als we het steilste stuk gehad hebben vinden we een plek met picknicktafels om even heerlijk wat te eten. We hebben een prima lunchpakket meegekregen.

Een uurtje later gaan we verder en al gauw zijn we dan in Plampinet (1482 m), waar we om drie uur arriveren. We hebben in Auberge La Cleida een kamer met douche en toilet gereserveerd, worden in eerste instantie aangezien voor slaapzaalgasten, maar dit misverstand is snel rechtgezet. Heerlijk gedoucht, haar gewassen en dan op het terras met een biertje en wijntje. We raken in gesprek met een groepje Ieren die hetzelfde traject van de GR5 lopen en die ik kan helpen met informatie over de busverbinding van Montgenèvre naar Briançon. Omdat we hier zelf ook gebruik van willen maken heb ik de dienstregeling bij me. Of we morgen verder gaan is nog wat onzeker. De blaar op mijn rechterhiel heeft groteske vormen aangenomen en we moeten morgen 1050 meter stijgen. Nou ja, eerst maar eens een nachtje goed slapen en dan zien we verder. ’t Zou wel jammer zijn de tocht nu al te moeten onderbreken, want voor de komende dagen wordt nog mooi weer voorspeld. We eten weer heerlijk; zitten wel apart van de slaapzaalgasten, maar krijgen uiteindelijk allemaal hetzelfde dagmenu.