Cuchet - Plan du Lac

Els' Wandelverslagen

Verslag van de GR 5, vanaf 2003.

Woensdag 11 juli 2012

Refuge du Cuchet - Refuge du Plan-du-Lac 4.45 u./6 u./12,5 km

We hebben goed geslapen, het was doodstil, geen andere snurkers, en staan om 7 uur op. We ontbijten met brood en thee, theezakjes hebben we ook bij ons. Dan de boel even opruimen en netjes achterlaten en even na 8 uur vertrekken we. Het is weer zonnig, al hangen er nog wolken in het dal die af en toe omhoog trekken, maar die zijn gauw verdwenen.

Het valt vandaag mee met de balkonpaden. We beginnen met afdalen, eerst door de weiden, maar al snel over een breed karrenspoor, heel geleidelijk, dit loopt prettig. Na ongeveer een uur zijn we gedaald tot 1900m, maar dan is het gedaan met freewheelen – vooruit luie donders, zweten zul je! – en beginnen we een steile klim, eerst door het bos, steeds verder omhoog, tot boven de boomgrens op bijna 2300m, waar we een bergkam oversteken. Hier staan een paar boeren huisjes, waar vandaan twee blaffende honden komen aanstormen. Tijd om op adem te komen is er dus even niet en we proberen de blaffers rustig doorlopend en met sussende woordjes bij ons vandaan te houden. Een houdt het al snel voor gezien, de ander gaat door, maar stopt met blaffen als wij hem dan maar even ferm toespreken. Hij besluit ons wel gezelschap te blijven houden en loopt kilometers met ons mee.

Wat we ook proberen, Fickey, zoals we hem gedoopt hebben, laat zich niet terugsturen. Wel gaat hij gewillig zitten op commando, maar zodra wij verder lopen gaat hij weer mee. Soms loopt hij een stukje vooruit, kijkt af en toe om waar we blijven en gaat rustig liggen wachten als we met zware benen even moeten uithijgen. Gekke hond, hij jaagt alle bergmarmotten hun holen in. Honger heeft hij waarschijnlijk ook, want als we eten ligt hij kwijlend toe te kijken. Toch geven we hem maar niets, want dan raken we hem helemaal niet meer kwijt. Ik durf hem ook niet te aaien, hij kon best eens vlooien hebben. Met Fickey dus als gids lopen we langs een berghelling (gelukkig niet zo steil als gisteren) nog steeds geleidelijk stijgend tot uiteindelijk 2500m. We gaan opnieuw de Vanoise, dat we vanmorgen verlieten, binnen, met schitterend uitzicht op de besneeuwde bergen aan de overkant van het dal. De kale helling aan onze kant geeft een gevoel van enorme leegte.

We lopen weer een heel stuk over een breed karrenspoor en dalen geleidelijk weer af tot de parkeerplaats Bellecombe op 2300m. Veel auto’s staan hier van mensen die één of meer dagen in de Vanoise gaan wandelen. Nog één keer probeert Bertus Fickey weg te sturen en warempel, hij ziet andere mensen lopen – nieuwe slachtoffers misschien? – en laat ons gaan. Honden zijn helemaal niet toegestaan in de Vanoise en we willen ook liever niet de indruk wekken dat hij bij ons hoort. Vanaf de parkeerplaats is het via een goed pad een half uur lopen naar de refuge Plan-du-Lac. Hier nu ook meer wandelaars. Het gaat een beetje regenen, jammer, want hoewel we langs een mooi meertje komen oogt het allemaal wat somber, zelfs een beetje grimmig. In de refuge (2364m) drinken we even wat warms en dan is het de bedoeling met de pendelbus terug te gaan naar Termignon in het dal. Dat lukt helaas niet, de bus gaat niet verder dan de parkeerplaats, het is blijkbaar nog geen hoogseizoen. Dan maar weer liften en dat lukt al heel snel. In twee auto’s van Belgen die ook in de bus zaten en al hadden gehoord dat we naar beneden wilden, très sympa! In Termignon aangekomen moeten we een half uurtje wachten op de Estibus die ons terugbrengt naar Lanslevillard. Nog even een paar boodschappen en dan naar de camping. Eerste gang naar de douche, heerlijk!