Els' Wandelverslagen

Verslag van het Friese Kustpad, 2009.

Dan weer verder over de zeedijk naar Wierum, een dorpje pal aan de dijk, waarvan de kerk al van verre te zien is. De kerktoren heeft in plaats van een haan een zeilschip als windwijzer. Hier een kleine rustpauze met een mueslibol op een bankje en dan ook nog een kop koffie op een terras.

Naar boven

Zaterdag 25 juli 2009

Ferwerd – Ternaard 15,5 km

Vorige

We hebben onze Canadese oom en tante op bezoek en zij lopen een dagje met ons mee in Friesland. In Ternaard nemen we de bus en als we in Ferwerd uitstappen valt er een hoosbui en moeten we even rennen om te kunnen schuilen. Maar het blijkt wel de laatste bui vandaag. Het is prima wandelweer, zo’n 20°, alleen een stevige wind. De cafés in Ferwerd zijn nog niet open, maar na ongeveer 2 km bereiken we Hogebeintum, met 9 meter de hoogste terp van Friesland. Het grootste deel van de terp is in de 19e eeuw afgegraven en het kerkje staat wat wankel aan de rand.

In het bezoekerscentrum is er koffie en heerlijke appeltaart en daarna krijgen we een rondleiding in het kerkje. Prachtig is het, mooie rouwborden, oude grafzerken, herenbank, enz. Echt de moeite van een bezoekje waard. De vrijwilliger van het bezoekerscentrum, een oudere man, weet er veel over te vertellen. Op het kerkhof ontdekt Ann, Friezin van geboorte, de grafsteen van een naamgenoot. Ook de laatste bewoners van de nabijgelegen Harstastate (waaraan het kerkje het bijzondere interieur te danken heeft) bleken dezelfde achternaam te hebben. Zo is Ann voortaan onze ‘barones’.

Mooi weer voorspeld voor vandaag, dus trekken we eropuit voor de laatste etappe Friese Kustpad. Dan hebben we die mooi afgerond voor volgende week onze zomervakantie begint. We parkeren de auto in Lauwersoog. De gratis parkeerplaatsen in de vissershaven zijn afgesloten, dus moeten we de auto op de betaalde parkeerplaats voor de boot naar Schier zetten. We nemen de bus van half 10 naar Metslawier. Hier kruist de weg naar Dokkum de weg naar Ternaard en gaan we verder liften. Openbaar vervoer tot Ternaard is wel mogelijk, maar met drie kwartier wachten in Dokkum zijn we dan veel te lang onderweg naar onze zin. Binnen vijf minuten hebben we een lift: een aardige man in een oud brikje, vanuit Anjum binnendoor onderweg naar Den Haag. Zonder problemen verlegt hij zijn route via Ternaard. Zo zijn we voor 10 uur al op onze startplaats en nemen we eerst een kop koffie op het terras van herberg De Waard enz. Dan op pad. Er is nog wel wat dunne bewolking, maar de temperatuur is al lekker. We lopen eerst richting Waddendijk en van daaraf een leuk stukje over ’t Skoar, buitendijks land. Het is laag water en we zien groepen wadlopers op het drooggevallen wad.

We lopen almaar verder over de dijk, weer tussen schapen en keutels. Je raakt eraan gewend, thuis zullen we onze schoenen eens goed met water en een borstel onder handen nemen. De volgende stop is Moddergat. Hier een stukje schapen- en keutelvrije dijk, waar we kunnen picknicken met prachtig zicht op het wad met wadlopers, Schiermonnikoog, veel bootjes en natuurlijk de veerboot die af en aan vaart. Verder gaan we door het sfeervolle voormalige vissersdorpje, maar bij het buurdorpje Paesens gaan we de dijk over, omdat we weer een stuk door buitendijks land kunnen lopen.

Eenmaal op de dijk waaien we er bijna af, maar het is er wel weer mooi. Bovendien lopen we nu met de wind in de rug, heel wat beter. Hoewel Ann dus geboren is in Friesland en als tiener geëmigreerd, is het voor haar voor het eerst, vertelt ze, dat ze hier tussen de schapen loopt en over hekken moet klimmen. Voorbij Holwerd verlaten we de dijk en lopen we via het fietspad onderaan de oude zeedijk naar Ternaard. Nog even iets drinken in herberg De Waard van Ternaard en dan weer naar huis.

Dit stuk, zo’n 3 km, valt nogal tegen; het grasdijkje loopt niet fijn, veel schapen en moeilijk te ontwijken keutels en bovendien vrij warm vanwege het ontbreken van de verkoelende bries die we op de zeedijk hadden. Achteraf hadden we beter daar kunnen blijven lopen. Als we de dijk weer bereiken, zien we het Lauwersmeer en de sluizen van Lauwersoog al voor ons. Het is dan niet zo ver meer. Bij de veerhaven puffen we nog even uit op het terras van restaurant Wadden Zeezicht en dan naar de auto en naar huis.
Einde Friese Kustpad.

Het loopt tegen 12 uur als we verder gaan. In Blija vinden we een bankje uit de wind voor onze picknick en dan weer verder naar de Waddendijk, af en toe met flinke wind tegen.

Blija.

Ternaard.

Aardappels rooien ... met de hand!

De 'wjirmdolster' (pierensteekster).

Moddergat.

Het allerlaatste hekje over!