Els' Wandelverslagen

Verslag van het Noaberpad, 2003/2005.

Volgende

Naar boven

Zaterdag 17 juli 2004

Winterswijk - Roerdinkhof 23 km

Vorige

Na weken van slecht weer zijn de voorspellingen voor dit weekend redelijk goed en zo slaan we onze tent op op boerderijcamping Roerdinkhof vlak aan het Noaberpad ten zuiden van Winterswijk. Dat mooie weer is er nog niet, want als we op vrijdagmiddag arriveren regent het. Het blijkt de laatste stuiptrekking. Al gauw klaart het op en kunnen we de tent opzetten. Het wordt zelfs mooi weer en 's avonds fietsen we naar een restaurant, Berenschot's Watermolen, een mooi oud gebouw, waar we heerlijk eten.
Vandaag dus bijtijds op, het is al vroeg warm. Na het ontbijt fietsen we in een half uurtje naar Winterswijk, drinken een kop koffie en gaan om half 11 op pad. Het is een mooie tocht, veel over onverharde wegen. Heel veel landweggetjes zijn hier nog onverhard, maar aan de Duitse kant van de grens geasfalteerd, wat het een stuk onaantrekkelijker maakt. Het Achterhoekse landschap is schitterend en heerlijk rustig. Na een picknick langs de kant van de weg (even lekker gestrekt) drinken we aan de andere kant van de grens in Oeding een groot glas fris op een terras.

Het is behoorlijk warm, wel een beetje wind en later 's middags komt een dreigende lucht steeds dichterbij en begint het wat te rommelen. Gelukkig trekt de bui grotendeels langs, er vallen een paar spetters, maar echt nat worden we niet. In de laatste kilometer worden we belaagd door tientallen steekvliegen, die we ons nog even van het lijf moeten zien te houden, niet echt leuk. Om kwart over 5 bereiken we onze tent. Even lekker douchen en dan naar Winterswijk om fietsen en pizza's te halen. Als we die opeten zien we opnieuw een dreigende lucht op komen zetten en later barst een flinke onweersbui los.

Het is vannacht verder droog gebleven en de tent droogt snel. Om die vanmiddag droog mee te kunnen nemen - er worden weer buien voorspeld - besluiten we de volgorde maar eens om te draaien. Bertus brengt de fietsen naar Bocholt, dan ruimen we op, breken de tent af en pakken alles in. Pas tegen 12 uur gaan we lopen; we hoeven vandaag niet zo ver. Het is bewolkt, maar behoorlijk warm en erg benauwd. Het eerste stukje gaat nog over zandpaden, maar zo gauw we de grens weer over zijn lopen we op asfalt. Ik loop niet zo lekker, vooral mijn voetzolen zijn na gisteren nogal gevoelig. In Barlo raken we de markering kwijt. Waarschijnlijk is de route hier gewijzigd, maar dat hebben we dan over het hoofd gezien. We kunnen geen markering meer vinden. Volgens het boekje zouden we nu een stuk langs de hoofdweg moeten lopen, dus dat volgen we dan maar. We passeren het mooie Haus Diepenbrock, maar vangen er maar een glimp van op. Om het nog enigszins op de foto te krijgen moeten we een eindje van de route af. Wel komen we hier de markeringen weer tegen. We vinden al met al de etappe van vandaag niet zo leuk. Vreemd genoeg is het landschap saaier dan aan de Nederlandse kant van de grens, bovendien volgt de route, hier ook samen met Fernwanderweg X8, niet de meest interessante trajecten: fietspaden; langs de buitenrand van het Bocholter Stadtwald (autoverkeer), terwijl er veel interessanter alternatieven dwars doorheen zijn; en tot slot een flink stuk door een saaie straat in een buitenwijk van Bocholt. Ook hier is een leuker alternatief (hebben we later gefietst): een pad langs een voormalige spoorlijn. Bovendien is er niet al te consequent gemarkeerd en staan we nogal eens te puzzelen. Niet al te zonnig gehumeurd - die laat het sowieso afweten - arriveren we bij onze fietsen, die er gelukkig nog staan. Zo peddelen we langs onze eigen gekozen leuke route terug, deels langs het traject wat we gelopen hebben. Dat leent zich ook eigenlijk weer beter om te fietsen dan te wandelen. Weer op de camping zijn de fietsen snel opgeladen en keren we huiswaarts.

Tussen Winterswijk en Oeding.

Oeding, Sankt Jakobus Kirche.

Een "Groene Grensovergang".

Bij Barlo.

Landgoed Wehninck.

Haus Diepenbrock.