Col de la Golese

Els' Wandelverslagen

Verslag van de GR 5, vanaf 2003.

Om kwart over 10 zijn we in Samoëns (703 m), waar het klam warm is. Eerst maar eens op zoek naar het Office de Tourisme, een kwartier lopen van de route, om uit te vinden waar de bus straks vertrekt en gelijk te kijken hoe we het vervoer van het eventuele volgende traject kunnen regelen. Erg behulpzaam is de jongedame die ons te woord staat niet, maar de bus blijkt van achter het OT te vertrekken en voor het vervolg zal ik wel proberen op internet te zoeken. Dan een kop koffie met een lekker stuk aardbeientaart op een terrasje, bij de bank geld uit de muur trekken en naar het postkantoor om de kaarten te versturen die we onderweg gekocht hebben. We lopen nog even wat door het centrum. Samoëns is een leuk plaatsje, erg toeristisch. Er is een botanische Alpentuin die zeer de moeite waard lijkt te zijn, maar veel tijd hebben we niet. We eten nog ergens een salade Savoyarde en dan naar de bus, Bertus neemt maar liever wat ruim de tijd. En dat is maar goed ook, want hoewel de bus officieel om 12.40 u vertrekt, gaat hij direct nadat wij zijn ingestapt rijden, 12.30 u! We zijn de enige passagiers. In een volgend plaatsje moet hij dan wel 10 minuten wachten om weer op schema te komen. Je maakt hier van alles mee!

Naar boven

Vrijdag 2 juli 2010

Col de la Golèse – Samoëns 2 u./2.30 u.

Ondanks de eigen kamer toch niet zo goed geslapen, maar wel weer vroeg op en na het ontbijt (hoe haal je in vredesnaam voldoende energie uit een schaaltje melk met cornflakes – gruwel, gruwel – en een paar stukjes stokbrood met jam?) om kwart voor 8 vertrokken. Alle wolken zijn weer weg, het is prachtig weer, maar nog wel steeds wat nevelig en ook al redelijk warm. We hoeven vandaag alleen maar te dalen, over een breed pad. Aan het begin vrij steil en op een enkele plek bedekt met fijn grind, een soort gravel. Hier kost het moeite om op de been te blijven en moeten we het wat rustiger aan doen.

We verliezen snel hoogte en verder naar beneden is het minder steil en nog iets verder lopen we zelfs op asfalt. Dat loopt lekker door. Twee keer worden we even via een bospad geleid om bochten van de weg af te steken. Het is hier nog nat van de regen van gisteren en dus wat glibberig.

De bus gaat naar het station van Annemasse en hier moeten we dan weer 1½ uur wachten op de volgende bus, wat we doen op een beschaduwd terras, want het is hier, aan het Meer van Genève, bloedheet. We kunnen op ons gemak de Nederlandse krant lezen die we in Samoëns gekocht hebben. Bertus raakt aan de praat met een Roemeen over de wereldkampioenschappen voetbal waar Nederland het zo goed doet. Maar dan is het tijd om de bus op te gaan zoeken die ons naar Thonon brengt en daar nemen we de (hete) stadsbus naar de camping. We zijn op tijd voor de tweede helft van de wedstrijd Nederland – Brazilië (Bertus). Het wordt 2-1. Ik ga eerst lekker douchen, want ik drijf onderhand mijn kleren uit. Dan een beetje opruimen en in de schaduw mijn verslag schrijven met een glas rosé en wat pinda’s.