Els' Wandelverslagen

Verslag van de GR 5, vanaf 2003.

Gaan we volgend jaar verder? Ik hoop dat mijn voet zich weer helemaal herstelt en ik weer een goede conditie kan opbouwen. En ja, we willen toch wel graag Nice halen. De, voor mij, vervelende stukken zal ik dan maar op de koop toe nemen. Met de hulp van Bertus zal het me hoop ik wel lukken.

Volgende

Naar boven

Vorige

In augustus vorig jaar bleek ik een lastige voetblessure, hielspoor te hebben. Ik had al een poos last van mijn voet na het wandelen en dit werd steeds erger. Ik heb aanvankelijk rust moeten houden en dan geleidelijk het wandelen weer opbouwen. Het schoot niet erg op, maar met shockwavetherapie lijkt er toch verbetering in te zitten. Veel gelopen hebben we dus niet het afgelopen jaar, maar de conditie van mijn voet is toch wel zo verbeterd dat we besluiten het er op te wagen en deze zomer weer een stukje van de GR 5 te lopen. We doen het wel rustig aan, niet meteen vijf of zes dagen achter elkaar lopen. We hebben ontdekt dat er in het volgende stuk een mogelijkheid is om bij de refuge Plan du Lac de tocht te onderbreken en met een bus terug af te dalen het dal in. Dat geeft mij dan de gelegenheid mijn voet weer wat rust te geven. Zo reisden wij dus begin juli af naar de Franse Alpen en zetten onze tent op de camping van Lanslevillard in het dal van de Haute-Maurienne.

Om in te lopen liepen we eerst twee trajecten van de GR 5E (du Petit Bonheur). Toen dat goed ging zijn we na een paar dagen opnieuw in Bessans gestart, maar nu met de officiële route. Eerst een stuk van twee dagen, toen weer een paar dagen rust, het weer was wat minder, en daarna nog eens drie dagen. We liepen veelal langs de rand van het nationale park de Vanoise, soms een stuk erin. Het is me niet echt meegevallen. Mijn voet hield zich goed, maar ik kon wel merken dat de wandelconditie nog niet op het oude niveau was. Er zaten bovendien tamelijk veel lastige trajecten bij: balkonpaden, steile afdalingen, het kostte me soms veel moeite, heb op het punt van opgeven gestaan, maar uiteindelijk hebben we Modane bereikt, zij het dat we de laatste afdaling overgeslagen hebben. Toch waren er ook heel mooie stukken, met name de keren dat we de Vanoise verder in gingen. De overnachtingen in de refuges waren heel verschillend: een keer waren we de enige gebruikers van een onbemande refuge, een andere keer was het afzien in een overvolle slaapzaal, maar we sliepen ook een keer in een heel gezellige refuge met een klein slaapkamertje voor onszelf en een heerlijk bed.