Els' Wandelverslagen

Verslag van de GR 5, vanaf 2003.

Wat de gelopen afstanden betreft - niet vermeld in de boekjes - heb ik inmiddels via de website van Wikiloc ontdekt hoe je deze via het (zeer tijdrovende, dat wel) intekenen van de route vrij nauwkeurig kunt bepalen. En zo blijkt dat we vorig jaar geen 106, maar 132 km hebben afgelegd. Dit jaar waren het er 123. We hebben het boekje Du Léman au Mont-Blanc uitgelopen en zijn nu al een eind gevorderd in het volgende: La Vanoise. De in de boekjes vermelde looptijden hebben wij uiteraard niet gehaald. Pauzes worden niet meegerekend, maar evengoed lijken de boekjes te optimistisch: op de bordjes ter plekke staat meestal een langere tijd aangegeven. Wij doen er sowieso veel langer over. Inmiddels hebben we geleerd dat het, zeker stijgend, goed werkt om na een uur lopen 10 minuten pauze te houden, rugzakken af en even wat eten. We maken de dagetappes niet te lang, nemen als we genoeg tijd hebben een uitgebreide pauze en daardoor is het voor ons goed vol te houden. In de dagverslagen vermeld ik de tijdsduur volgens het boekje, de tijd die het ons kostte inclusief pauzes, de afstand.

Volgende

Vorige

En we gingen door in 2011. In 2010 is het gelukt, dus het zou in 2011 ook weer moeten lukken, zo redeneerden we. En achteraf blijkt dat we vorig jaar met name op de Brévent wel onze vuurdoop gehad hebben. Ook dit jaar kwamen we wel weer situaties tegen die ik heel eng vond, maar ik was er nu wat meer op ingesteld. Ik ben vooral een zeer slechte afdaler. Maar als het te moeilijk werd kreeg ik de helpende hand van Bertus en over het geheel genomen is het gewoon prachtig, wandelen in de bergen. De Alpenweiden stonden weer schitterend in bloei; ik moest me vaak beheersen om niet elke bloemetje te fotograferen. En het uitzicht op vaak besneeuwde bergtoppen blijft fascinerend. De stukken die we door het nationale park van de Vanoise liepen waren erg mooi. We zagen bijna elke dag wel bergmarmotten en soms steenbokken. Gemzen, waarvan er veel meer moeten zijn dan steenbokken, hebben we tot nu toe niet gezien. Het hoogste punt van de GR 5 hebben we bereikt: de Col de l’Iseran (2770 m).

Dit jaar werden onze tochten wat langer: een keer zes en een keer vijf dagen. Dat is wat zwaarder en vooral tijdens de eerste tocht moest het weer erg wennen, de spieren protesteerden en we waren blij met een paar dagen rust. De tweede tocht moesten we noodgedwongen een dag onderbreken vanwege slecht weer. Overnachten deden we weer in berghutten en soms een hotel. In tegenstelling tot vorig jaar liepen we nu vanuit verschillende standplaatsen die we per openbaar vervoer of liftend konden bereizen.

Eigenlijk hadden we nog een derde tocht willen lopen. Het streefdoel voor dit jaar was Modane. Maar omdat het weer verslechterde en een snelle en langdurige verbetering niet in het verschiet lag, is dit niet meer gelukt. We blijven toch vooral mooi-weer-lopers. In de bergen lopen met regen (of sneeuw!), onweer en mist is niet alleen gevaarlijk, maar ook onplezierig en zonde van de moeite: er valt dan eigenlijk niets te genieten. Geen schitterende vergezichten, Alpenflora, enz. Daarom zullen we ook de komende jaren niet de gok nemen om een paar weken achter elkaar te gaan lopen, maar altijd proberen het zo te plannen dat we na een paar dagen lopen kunnen beslissen of en wanneer we verder gaan. Soms wat omslachtig, maar dat heeft ook wel weer z’n charme.