Escherange - Montauville

Els' Wandelverslagen

Verslag van de GR 5, vanaf 2003.

Het is hier een wirwar van stadjes en wegen, dus liften zien we niet zitten. We nemen de boemel van Rombas naar Thionville (overstappen in Hagondange, wachttijd 40 minuten, tijd genoeg om een sandwich te kopen voor onderweg) en dan de bus naar Fontoy (1 uur). Totale reistijd 2 ½ uur. Dat is behoorlijk omslachtig, maar een andere mogelijkheid kunnen we niet bedenken. Het is even na half 12 als we gaan lopen. Het is lekker weer, zonnetje, het wordt zo'n 24°. Eerst weer even klimmen Fontoy uit, maar dan blijven we grotendeels 'op hoogte'. We lopen veel door het bos. Van de industrie in deze regio krijgen we niet veel te zien, maar ruiken doen we het af en toe wel. De bospaden zijn behoorlijk modderig (van één dag regen?!) en kapotgereden door tractoren, mountainbikes en paarden. Hier en daar is het erg glibberig, zodat ik op een gegeven moment op mijn handen en een knie in de modder beland. Beetje schoongeveegd met een papiertje en verder maar weer. Het is wel inspannend lopen, je moet blijven opletten waar je je voeten zet. Het laatste stukje bospad, de afdaling naar Rosselange, ligt bezaaid met omgezaagde bomen waar we overheen moeten klauteren. Ook niet echt makkelijk met mijn korte beentjes. Ik ben zelfs blij met de laatste kilometers asfalt. In Rombas is een routewijziging en dat komt goed uit. We moeten nu doorlopen naar het centrum en dat is een flink stuk richting station aan de andere kant van het stadje, waar onze auto staat.

Naar boven

Zaterdag 13 augustus 2005

Escherange - Fontoy 15 km

Dinsdag 16 augustus

Fontoy - Rombas 20 km (+ 1 naar station)

Woensdag 17 augustus

Rombas - Saulny 23 km (+1 km van station)

Na een dagje regen en een bezoek aan Verdun gaan we weer verder. We nemen de trein van Ars naar Metz en hebben ruim de tijd, 3 kwartier, om over te stappen op de bus. En dat is maar goed ook, want we kunnen de juiste bushalte niet vinden en belanden na enig zoeken en vragen uiteindelijk op het busstation, net op tijd om de bus te halen. Die brengt ons dan wel in sneltreinvaart op de plaats bestemming. Na een kopje koffie in een café starten we tegen 11 uur. De route is dit keer zeer afwisselend, niet alleen maar bos, maar ook geregeld open landschap, een paar wijngaarden en veel dorpjes. Zo vlak bij Metz, maar hoog boven het dal met z'n hoofdwegen, is het hier een aaneenschakeling van schilderachtige en rustige forensenplaatsjes.

We brengen onze zomervakantie door aan het Lac de Madine, in de driehoek Metz-Nacy-Verdun in Lotharingen. Van hieruit kunnen we een aantal etappes GR5 lopen. Gisteren hebben we een groot deel van de dag rondgereden om allerlei openbaar vervoerverbindingen uit te zoeken. Voor deze eerste etappe is er geen openbaar vervoer van eind- naar beginpunt. We zullen dus direct al moeten liften en dat lukt. Zo snel als nu hebben we nog nooit een lift gekregen. We hebben de auto in Fontoy geparkeerd en zijn nog op zoek naar een geschikte liftplaats. Bertus steekt al wel vast zijn duim omhoog en binnen een minuut kunnen we meerijden. De aardige mensen rijden zelfs even een stukje om, om ons in Escherange af te zetten, kan niet beter. Het is prima wandelweer vandaag; droog, niet te warm. De route gaat vooral door het bos, over hellingen langs oude mijnen. De industriestadjes beneden in het dal horen we wel, maar zien doen we niet veel. Ook van de oude mijnen is niet veel meer te zien. We houden even halt bij de Mariagrot die boven Algrange in een afgesloten mijningang is gebouwd. Volgens een oudere inwoner van de streek, met wie we een praatje maken, is dat gebeurd uit dankbaarheid voor het feit dat het dal (met al z'n industrie met Duitse belangen) in de Tweede Wereldoorlog gespaard bleef voor bombardementen.

Vandaag hebben we het met het openbaar vervoer maar eens anders aangepakt. We zijn naar Metz gereden, auto bij het station in de parkeergarage gezet en de (heerlijk luxe) trein van kwart voor 10 richting Luxemburg genomen. Weer overstappen in Hagondange, maar de aansluiting was dit keer beter, een kwartiertje wachten. Om 10 voor half 11 zijn we dan in Rombas, waar we tot grote hilariteit van reizigers en stationschef (die bestaan nog in Frankrijk) aan de verkeerde kant van de trein, ook een perron, uitstappen. Kan hier allemaal. Een kwartier later pikken we de route weer op. Het is mooi weer, het wordt boven de 25°. De route gaat eerst weer zo'n 10 km door het bos, maar is gelukkig minder modderig dan gisteren, hoewel we af en toe nog goed moeten opletten. Maar vandaag blijven we op de been. Voorbij Ternel wordt het meer open en kunnen we af en toe heel ver kijken over het dal van de Moezel en de al evenzeer industriële zijdalen. De laatste 5 à 6 km is het af en toe flink stijgen en dalen. We komen langs boomgaarden waar nog onrijpe peren, maar ook heerlijke rijpe appels aan de bomen hangen. Om half 5 zijn we in Saulny. De laatste bus naar Metz is om 3 uur al vertrokken, dus proberen we een lift te krijgen. Al vrij snel kunnen we meerijden met een moeder en kind die boodschappen gaan doen in Woippy, een voorstadje van Metz. Ze zet ons af bij een bushalte en zo zijn we met de stadsbus een dik half uur later weer bij het station van Metz.

Zaterdag 20 augustus

Saulny - Ars-sur-Moselle 17 km

Aan het eind van de etappe moeten we nog even stevig klimmen naar het plateau waarna we afdalen naar Fontoy. In het centrum van het stadje staat een treintje zoals die in de mijnen gebruikt werd, nu als herinnering aan vervlogen tijden. Je ziet dat meer in de stadjes in de omgeving. Soms zijn ze in gebruik als bloembak.

Als we in Plappeville aankomen, zien we in de verte Metz liggen met hoog erbovenuitstekend de kathedraal. Te ver voor een foto. Veel routewijzigingen op dit stuk, waardoor de route iets langer is dan staat aangegeven, maar prima gemarkeerd. Alleen een sukkel zou foutlopen. Om een uur of 4 zijn we weer bij het station van Ars-sur-Moselle.

Het is de laatste dag van onze vakantie. Het lijkt een dag als gisteren te worden, bewolkt maar droog, dus toch nog een stukje GR lopen. We nemen de trein van Pont-à-Mousson naar Pagny (10 minuten). Er is vanaf het station een prettige aanlooproute naar de GR gemarkeerd met gele bollen. Als we Pagny uit zijn vallen de eerste druppels en al gauw moeten de poncho's aan. Dat is een tegenvaller. De paadjes worden erg glibberig en foto's maken van de omgeving (bijv. Prény) is er niet bij. Voorbij het kasteel van Prény is een routewijziging vanwege de aanleg van een TGV-lijn. Het is allemaal goed gemarkeerd, maar kilometers lang lopen we door het bos en hebben we geen idee waar we zitten. Het kaartje biedt niet veel houvast. Door de regen schieten we niet zo op. Als we net lopen te overleggen hoe en waar we onze lunchpakketjes zullen nuttigen, zien we op ongeveer 50 meter naast het pad een houthakkershutje van hout en zeildoek mét een tafeltje en een paar gammele keukenstoeltjes erin. Wij zijn zo vrij hierin onze toevlucht te nemen; kunnen we even droog zitten en rustig eten. Intussen wordt het droog, poncho's uit, maar niet voor lang, want dan belanden we in de natte moesson. We staan een paar keer te schuilen onder een boom, maar dat schiet ook niet op. Toch maar lopen dus, nat zijn we toch al. Omdat we veel over natte graspaden lopen, heb ik mijn gamaschen aan, maar mijn schoenen blijken uiteindelijk niet bestand tegen al dit watergeweld! Wel trekt mijn knalrode outfit de aandacht van een paar stieren in een weiland. Of het dunne stroomdraadje ze daadwerkelijk tegen zou kunnen houden betwijfelen we, dus maken we ons snel uit de voeten. Voorbij het dorpje Vilcey-sur-Trey (schattig kerkje, niet op de foto) lopen we door het Bois le Prêtre, waar nog duidelijk de sporen (loopgraven en andere gaten) van het front van de Eerste Wereldoorlog te zien zijn, net zoals we bij Verdun al gezien hadden. We passeren het Monument de la Croix des Carmes, waar 7000 Franse doden en 22.000 gewonden en evenzoveel aan Duitse zijde herdacht worden. Vlak voor Montauville passeren we de militaire begraafplaats waar deze doden begraven zijn. We moeten dan nog via een veldwegje naar het dorp, maar lopen vast op een soort binnenzee. Oneerbiedig dalen we dan via de begraafplaats (de enige andere mogelijkheid) af naar de weg naar Montauville. Om half 6 zijn we daar bij een bushalte. Jammer van de regen vandaag, maar we hebben wél een ree en twee vossen gezien! Vies en nat lopen we niet verder en nemen we de bus naar het station. De chauffeur heeft zijn kaartjesapparaat niet bij zich; we mogen gratis mee! Dit was de GR5 voor dit jaar. Volgend jaar gaan we hopelijk verder.

Maandag 22 augustus

Ars-sur-Moselle - Pagny-sur-Moselle 27 km (+ 1 naar station)

We nemen de trein van kwart over 9 vanuit Pagny en staan een kwartier later in Ars. Over de weg is het maar 11,5 km, maar de GR neemt nou eenmaal niet de naaste weg. Het is wel een lang stuk vandaag, maar zo kwam het nou eenmaal het best uit met openbaar vervoer. Het eerste stuk gaat weer via de hellingen langs de Moezel (hier overigens niet de prachtige vergezichten zoals in Luxemburg), en passeren we de restanten van een Romeins aquaduct. Daarna klimmen we het bos in. Veel bos vandaag. Net als de vorige etappes staan er ook hier veel grensstenen langs de paden, sommige al heel oud. In dit gebied zijn de grenzen nogal eens heen en weer geschoven, de bossen moeten bezaaid zijn met grensstenen. Soms staan er twee naast elkaar; de oude voldeed blijkbaar niet meer. De bospaden zijn bijna allemaal half verhard. Op sommige plekken ziet de verharding er zo afgesleten uit, dat wij de indruk krijgen op zeer oude verbindingswegen te lopen. Na een poosje bereiken we Gorze, dat volgens het boekje een zeer belangrijke plaats is geweest. Wij krijgen de indruk van een vervallen, somber en wat saai stadje, waar je maar snel doorheen moet lopen.

Het stuk door de dorpjes langs de Rupt de Mad is leuker; als gevolg van een routewijziging dalen we niet meteen af naar het riviertje, maar blijven we halverwege de helling over een smal pad achter de tuinen langs lopen. Dan volgt nog 5 km door het bos over paden met een vrij recente verharding van onregelmatige keien, wat heel lastig loopt. Het is net als lopen over grote knikkers: je voeten gaan alle kanten op behalve de goede. En dat met eerst flink klimmen en later weer dalen! Om half 6 zijn we weer bij het station van Pagny.